۲۳ دی‌ماه ۱۳۴۹ در تهران اعلام شد که مذاکرات ایران با کنسرسیوم نفت به نتیجه نرسیده است که خبری بد برای اقتصاد جهان بود و پیامدهای منفی آن بر اقتصاد بین‌المللی و بورس‌ها و بازارها سبب شد که مذاکرات سریعا از سرگرفته شود و کنسرسیوم تا حدی تسلیم نظر ایران شود که اعلامیه به نتیجه رسیدن مذاکرات به سود ایران، چهار روز بعد انتشار یافت. از اوایل دی‌ماه و در طول مذاکرات، ساواک و رئیس امنیت داخلی آن پی‌در‌پی اعلامیه و برنامه تلویزیونی عمدتا بر ضد کنفدراسیون دانشجویان ایرانی مدارس خارج و تظاهرات دانشجویی در داخل منتشر و اجرا می‌کردند که برای پی بردن به ریشه قضیه نیاز به تحقیقات بیشتری است. نگاهی به رویدادهای ۱۰ سال آخر عمر نظام سلطنتی ایران که کم و بیش در روزنامه‌ها انعکاس یافته نشان می‌دهد به همان اندازه که در آمد ایران از نفت بالا می‌رفت، ناآرامی‌های داخلی و تظاهرات دانشجویان ایرانی سرگرم تحصیل در کشورهای دیگر گسترش می‌یافت. برخی از محققین این وضعیت را نتیجه روزافزون شکاف میان فقیر و غنی در ایران و تبدیل کشور به یک جامعه طبقاتی بیان کرده‌اند که شماری کم (یک اقلیت نسبتا کوچک ـ خواص) روی ثروت‌ها و مقام‌های کشور دست گذارده بودند و دیگران با هر اندازه معلومات، آگاهی، شایستگی و مهارت به این ثروت‌ها و مقام‌ها (معاملات دولتی، وکالت مجلس، انتشار نشریه و ...) دسترسی نداشتند.