اخبار تاريخ و اقتصاد - روزنامه شماره ۵۹۰۵

• 

  بیماری مزمن

  مهدی قادری

  فساد اداری از جمله پدیده‌های سازمانی است که روند توسعه کشورها را به‌طور چشمگیر با مشکل روبه‌رو می‌سازد و موجب شکل‌گیری مشکلات و بحران‌های اساسی در سراسر جامعه می‌شود.ریشه فساد از فعل لاتین «Rumpere» به معنای شکستن است. بنابراین، در فساد چیزی می‌شکند یا نقض می‌شود. فساد در فرهنگ وبستر به‌عنوان پاداشی نامشروع که برای وادار کردن فرد به تخلف از وظیفه تخصیص داده شده، آمده است. گونار میردال فساد را در معنای وسیع‌تری مورد مطالعه قرار می‌دهد. به نظر وی، فساد به تمام شکل‌های گوناگون انحراف یا اعمال قدرت شخصی و استفاده نامشروع از مقام و موقعیت شغلی قابل اطلاق است. در گذشته فساد اداری را ناشی از حرص سیری‌ناپذیر انسان می‌دانستند.
• 

  جغد جنگ از نگاه بهار

  سیدقاسم یاحسینی

  در اذهان عمومی ما ایرانیان محمدتقی بهار معروف به ملک‌الشعرا (۱۳۳۰ـ۱۲۶۵ش.) بیشتر در قامت شاعری توانا و محققی چیره‌دست جلوه دارد و معرفی شده است. صاحب کتاب سه جلدی «سبک‌شناسی» که هنوز هم کم و بیش از آن استفاده می‌شود، مصحح کتاب مولفِ ناشناس «تاریخ سیستان» و نگارنده کتاب تاثیرگذار و گفتمان‌سازِ «تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران». سراینده منظومه‌های مشهوری چون «جُغد جنگ»، «دماوندیه» و صدها قصیده، غزل و... اما این همه، «بهار» نیست! بهار از همان مشهد که بود در کنار هنر شاعری که از پدر به ارث بُرده بود، از سال۱۳۲۸هجری­‌قمری/ ۱۲۸۹شمسی شروع به انتشار نشریه «نوبهار» در شهر سنتی مشهد کرد و خیلی زود وجه روزنامه‌نگاری او حتی بر وجه شاعری‌اش سبق بُرد و شاعری وی را در سایه افکند! نخست در روزنامه «خراسان» قلم زد و پس از کسب تجربه خود روزنامه «نوبهار» را در مشهد راه انداخت.
• 

  جعل تاریخ در پیشگاه «گیشه»

  فرزاد بیگی، دکترای تاریخ و پژوهشگر

  تحریف تاریخ و دروغ گفتن عامدانه درباره سرگذشت و شیوه سلوک آدم‌ها (اعم از زنده‌ها و مرده‌ها) به هیچ وجه پذیرفتنی نیست، ظلم به واقعیت و به سخره گرفتن امانتداری و صداقت است. گروهی اما این قبیل رفتارها را بر پرده سینما و در روایت‌های فیلم‌نامه‌نویسان مجاز دانسته و کارگردانان را به سبب برخوردار بودن از «مجوز هنری» در حاشیه امن قرار داده و از پایبندی به واقعیات معاف کرده‌اند. مدافعان این رویه بر این باورند که رسالت فیلم‌های تاریخی و در نگاه وسیع‌تر کل صنعت سینما و نمایش بیش از آنکه شرح، بیان و بازسازی دقیق و «نعل به نعل» حوادث و رویدادها باشد، تولید محصولی سرگرم‌کننده و مخاطب‌پسند است. آشکار است که در این‌گونه تعاریف ذائقه «مخاطب عام» جایگاه ویژه‌ای دارد و رونق گیشه اهمیتی به مراتب فراتر از بازخوانی مستندگونه تاریخ خواهد داشت.