ندا لهردی
PIER ۳۸ یک فرودگاه محلی آشیانه مانند در اسکله سانفرانسیسکو است. این فرودگاه محلی زمانی جایی بود که مهاجران چینی با بیل و کلنگ‌هایشان در آنجا پیاده می‌شدند و می‌رفتند تا خط راه‌آهن را از میان جوی طلای کالیفرنیا (منطقه‌ای در کالیفرنیا که اولین بار زمزمه‌های پیدا شدن طلا در آن، در سال ۱۸۴۸ شنیده شد) بسازند.

این لنگرگاه حالا به جایی برای کارفرمایان ثروتمند با موبایل‌های هوشمند و کامپیوترهای شخصی تبدیل شده است که به دنبال ثروت‌های نهفته در دنیای اینترنت هستند. این کارفرمایان جوان از دفاتر کاری بزرگشان در حال مدیریت شرکت‌های نوظهور با نام‌های شیک و عجیب و غریبی مانند NoiseToys، Adility و Trazzler هستند.
«ریان اسپون» مدیر شرکت Dogpatch که یک شرکت سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیز است در زمینه اجاره مکان برای شرکت‌های نوظهور در بندر Pier ۳۸ فعالیت می‌کند. او در این مورد می‌گوید: «سرعت رشد نوآوری با هر چیز دیگری که تا حالا دیده‌ایم فرق می‌کند.» مثل بقیه کارفرمایان و موسسان شرکت‌های نوظهور دیگر، شرکت‌های مستاجر این منطقه دوست دارند راه شرکت‌هایی مانند شبکه اجتماعی Facebook و Zynga که سازنده بازی‌های آنلاین محبوبی مانند Farmville هستند را دنبال کنند و در فاصله زمانی کمی به مرکز توجه کاربران اینترنت تبدیل بشوند.
بعضی از برجسته‌ترین شرکت‌های نوظهور این روزها در حال آماده شدن هستند تا وارد بازار سهام و بورس شده یا توسط شرکت‌های بزرگ با جیب‌های پر از پول، خریده شوند. در روز نهم ماه مه سال 2011 شرکت LinkedIn که یک شبکه اجتماعی برای کاربران حرفه‌ای است و درآمد سال 2010 آن به 243 میلیون دلار می‌رسد، از عرضه قریب‌الوقوع سهامش در بورس نیویورک خبر داد. این جریان باعث شد تا ارزش این شرکت به بیش از 3/3 میلیارد دلار برسد. روز بعد از آن یعنی در روز دهم ماه مه شرکت Microsoft اعلام کرد که دارد شرکت Skype ارائه‌دهنده خدمات تماس اینترنتی و ویدئویی را با قیمت 5/8 میلیارد دلار می‌خرد.
شرکت‌های دیگری مانند Groupon هم که ارائه‌دهنده کوپن‌های آنلاین به کاربرانش است، احتمالا به زودی وارد بازار سهام می‌شوند. بعد از انفجار حباب سال ۲۰۰۰ در میان شرکت‌های مخابراتی و اینترنتی، حالا شرکت‌های اینترنتی بزرگ و فعال با عرضه سهامشان در بورس یک بار دیگر به این چرخه اقتصادی برگشته‌اند. روند ادغام و خرید در میان شرکت‌های تکنولوژی حالا جان دوباره‌ای به این صنعت بخشیده است. این در حالی است که بعضی از کارشناسان و تحلیلگران صنعت تکنولوژی پیش‌بینی ایجاد یک حباب جدید در شرکت‌های نوظهور ارزشمند و بعضی از شرکت‌های بزرگ و پیشرفته‌ای مانند Twitter که هنوز بعد از پنج سال فعالیت به دنبال مدل تجاری راضی‌کننده‌ای است‌ را کرده‌اند.
تکنولوژی، سرمایه‌گذاری و چین
ایده‌های زیادی درباره روند تغییر در دنیای اینترنت وجود دارد و مطرح است، اما سه ایده از نظر کارشناسان منطقی و عملی‌تر به نظر می‌رسند. اول اینکه فرآیندهای تکنولوژیک ایده‌های بی‌شماری را به صورت راحت و ارزان‌تر برای تجارت‌های آنلاین مطرح می‌کنند. دوم اینکه موج جدید از سرمایه‌گذاران ثروتمند دوباره به تحقق این ایده‌ها ایمان آورده و تصمیم به سرمایه‌گذاری‌های کلان در صنعت تکنولوژی و به خصوص اینترنت گرفته‌اند و بالاخره سوم اینکه انفجار این حباب بسیار بزرگتر و فراگیرتر از حباب قبلی است؛ شرکت‌های اینترنتی چینی حالا به اندازه رقبای آمریکایی‌شان فعال شده و نظر سرمایه‌گذاران را جلب می‌کنند.
بهتر است با تکنولوژی شروع کنیم. قانون جالب مور که بر اساس آن تعداد ترانزیستورهایی که می‌توانند روی یک تراشه کامپیوتری قرار بگیرند در هر 18 ماه دو برابر می‌شوند، همچنان به جادویش ادامه می‌دهد و به این ترتیب قابلیت‌های دستگاه‌های دیجیتال مصرفی را افزایش داده و قیمت آنها را کاهش می‌دهند. درست به همین دلیل هم هست که بعضی از تبلت‌ها و موبایل‌های هوشمند امروزی بسیار قدرتمندتر از کامپیوترهای شخصی دهه گذشته هستند. موسسه تحقیقاتی IDC به تازگی تخمین زده است که حدود 450 میلیون موبایل هوشمند تا پایان سال 2011 به سرتاسر دنیا صادر می‌شود که این رقم بسیار بیشتر از صادرات 303 میلیون دستگاهی این محصولات تا پایان سال 2010 است.
قانون مور همچنین رشد سرویس‌های مبتنی بر رایانش ابری یا کلاد مانند فروشگاه موسیقی iTunes شرکت Apple را که تقریبا با هر دستگاهی و از همه جا در دسترس است، تایید می‌کند. چنین خدمات و سرویس‌هایی در دیتا سنترها و کارخانه‌های رایانش ابری میزبانی می‌شوند که صدها هزار سرور را در اختیار دارند و به این ترتیب قیمت آنها به دنبال افزایش قدرتش پردازش‌شان، کاهش پیدا می‌کند. با این اوصاف است که همه چیز با سرعت بیشتر و البته سیم‌های کمتری به اینترنت متصل و مرتبط می‌شوند.
این تغییرات تکنولوژیک باعث افزایش ایجاد پلت‌فرم‌های جدید‌ اصول کامپیوتری که شرکت‌های دیگر می‌توانند بر اساس آنها خدماتشان را ارائه کنند‌، می‌شود. سیستم‌عامل‌های موبایل‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی نمونه خوبی برای این موضوع هستند که هر کدام‌شان صدها میلیون کاربر در سرتاسر جهان دارند.
در حقیقت این روند سرعت زیادی به دیگر بخش‌های صنعت تکنولوژی بخشیده است و به این ترتیب است که تاسیس و راه‌اندازی یک شرکت اینترنتی بسیار راحت‌تر از سال‌های گذشته شده است. یک شرکت اینترنتی با استفاده از ظرفیت قابل توجه سرویس‌های رایانش ابری ارزان قیمت و پلت‌فرم‌هایی برای رسیدن به میلیون‌ها نفر کاربر فعال، می‌تواند هزاران دلار را بسیار سریع‌تر و راحت‌تر از شرکت‌هایی که در دهه ۱۹۹۰ تاسیس می‌شدند، به دست بیاورد.
تشکیل حباب
درست به همین دلیل هم هست که بسیاری از کارشناسان و سرمایه‌گذاران تردید دارند که سال ۲۰۱۱ هم مانند سال ۲۰۰۰ است و حباب دیگری در حال تشکیل شدن است. با این اوصاف سرمایه‌گذارانی که از ترس تردیدهایشان از سرمایه‌گذاری در شرکت‌های اینترنتی اجتناب می‌کنند، فرصت بزرگی را برای کسب سود و درآمد میلیاردی از دست خواهند داد. از طرفی شرکت‌های اینترنتی نوظهور به خصوص در شرکت‌های فعال چینی با سرعت رشد خیره‌کننده‌شان سعی دارند با ارائه سرویس‌های جدید و منحصر به فرد توجه شرکت‌های بزرگ و ثروتمند تکنولوژی مانند Google و Microsoft را به خودشان جلب کنند. آنها در حالی به دنبال مهارت‌های انحصاری هستند که صنعت تکنولوژی روند رشد تدریجی را طی می‌کند. درست برخلاف صنعت‌های دیگر که صعود و نزول‌های زیادی را تجربه کرده و می‌کنند.
بررسی روند رشد شاخص سهام NASDAQ و مقایسه آن با روند رشد سهام شرکت‌های تکنولوژی می‌تواند بهترین مصداق برای این موضوع باشد. این روند رشد تدریجی، اما در میان شرکت‌های اینترنتی چینی سرعت بیشتری در سال‌های اخیر پیدا کرده که در نهایت باعث شده است شرکت‌های نوظهور اینترنتی در چین در اولین سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیزشان به متوسط ارزشی بین 15 تا 20 میلیون دلار برسند؛ چیزی که حتی از استانداردهای مربوط به شرکت‌های مستقر در سیلیکون ولی هم بسیار گرانتر است.