با نگاهی فراتر به سال‌۲۰۵۰، پیش‌بینی می‌شود که تقاضای گاز طبیعی در بخش انرژی تا ۹۵‌درصد نسبت به سال‌۲۰۲۱ کاهش یابد، مشروط به اینکه آلمان و سایر کشورهای اتحادیه اروپا به اهداف آب‌و‌هوایی خود دست‌یابند. به‌عبارت ساده، گاز طبیعی تنها یک‌درصد از عرضه اولیه انرژی در سال‌۲۰۵۰ را به خود اختصاص خواهد داد که نسبت به سال‌۲۰۲۱، حدود ۲۵‌درصد کاهش نشان می‌دهد.  علاوه بر این، تعداد محدودی از کشورها، از جمله روسیه، الجزایر و نروژ برای گاز خط لوله و ایالات‌متحده آمریکا، قطر و استرالیا برای گاز طبیعی مایع (LNG)، بر بازار عرضه گاز طبیعی در آلمان تسلط دارند و مانع تلاش‌های متنوع‌‌‌‌‌‌‌‌سازی زیرساخت‌های واردات این کشور می‌شوند. این تحلیل همچنین فرض را بر آن داشته که هیدروژن نقش مهمی در جایگزینی گاز طبیعی، به‌ویژه در بخش‌های برق و صنعت خواهد داشت.

از آنجا‌که صنعت به سمت راه‌‌‌‌‌‌‌‌حل‌‌‌‌‌‌‌‌های تولید مبتنی بر هیدروژن می‌رود، پیش‌بینی می‌شود که تقاضای گاز در بخش صنعتی در این دهه‌۲۰‌درصد و تا سال‌۲۰۴۰ حدود ۶۰‌درصد دیگر کاهش یابد، بنابراین به دولت آلمان توصیه می‌شود قراردادهای بلندمدت با گاز را به‌دقت بررسی کند.  درحالی‌که آلمان در بحبوحه تغییرات قانونی برای تسریع انتقال در بخش گرمایش، ترویج جایگزین‌‌‌‌‌‌‌‌های کم‌کربن مانند پمپ‌‌‌‌‌‌‌‌های حرارتی و گرمایش منطقه‌ای است، چشم‌‌‌‌‌‌‌‌انداز گاز طبیعی در این کشور رو به کاهش است و پیامدهایی برای سرمایه‌گذاری و عرضه دارد.  در پایان سال‌۲۰۲۱ میلادی اقتصاد آلمان از نظر تولید ناخالص داخلی اسمی در رتبه چهارم قرارگرفت. همچنین از نظر شاخص برابری قدرت خرید این کشور در رتبه پنجمین اقتصاد جهان قرار دارد.