این واقعیت را باید پذیرفت که کشورهای صنعتی سال‌ها با آلایندگی‌‌‌‌‌های گسترده از جمله آلودگی پلاستیکی، ‌‌‌‌‌گازهای گلخانه‌‌‌‌‌ای و...در مسیر تخریب محیط‌زیست گام برداشته‌‌‌‌‌اند، اما امروز بیش از حد داعیه‌‌‌‌‌دار حفاظت از محیط‌زیست شده‌اند. با توجه به پیشینه تاریخی این کشورها در ایجاد آلایندگی و نقش در گرمایش کره‌زمین، دیگر در بسیاری از نشست‌های تخصصی، ادبیات زیست‌محیطی آنها به‌صورت کامل و جامع مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد. باتوجه به رتبه‌‌‌‌‌بندی اخیر سازمان‌های بین‌المللی، ایران رتبه ششم را در بین کشورهای تولیدکننده کربن در جهان به خود اختصاص داده‌است و اگر بخواهیم شدت انتشار کربن که نسبت تولید کربن به تولید ناخالص داخلی را معیار قرار دهیم، ایران در راس جدول آلوده‌‌‌‌‌کننده‌‌‌‌‌ترین کشورهای جهان قرار می‌گیرد.

با توجه به رشد و پیشرفت ایران در زمینه‌‌‌‌‌های مختلف صنعتی و تمایل به پیوستن به جمع کشورهای بزرگ صنعتی جهان، تخریب مدیریت شده، محدود و مقطعی محیط‌زیست یکی از ملزومات غیر‌قابل‌اجتناب است و این زنگ خطری برای محیط‌زیست ایران به‌شمار می‌رود. با توجه به کاهش بودجه‌سازمان حفاظت محیط‌زیست و در حاشیه‌بودن اولویت‌های زیست‌محیطی برای دولتمردان، به‌زودی شاهد افزایش مشکلات زیست‌محیطی در سطح کشور خواهیم بود که با فشار‌‌‌‌‌های جوامع بین‌المللی نیز همراه خواهد شد. گرچه این ادبیات از صراحت لهجه‌‌‌‌ بالایی برخوردار است ولی نمی‌توان از کنار این واقعیت به‌راحتی عبور کرد. در این صفحه قصد داریم حفاظت از محیط‌زیست را در کنار ادبیات صنعتی پیش‌ببریم.  امید است گامی موثر در جهت هوشیاری هرچه بیشتر مردم و مسوولان درخصوص اهمیت حفظ و حراست از محیط‌زیست و تاثیر مستقیم آن بر اقتصاد کشور  برداریم.

اخبار مرتبط