به عنوان مثال می‌‌توان به نظرسنجی اخیر بلومبرگ اشاره کرد که وضعیت شکننده حاکم بر فضای اجلاس امسال را تایید می‌‌کند. این نظرسنجی نشان می‌‌دهد که حتی در آمریکا که امیدوارکننده‌‌ترین آمارها را در میان اقتصادهای بزرگ در اختیار دارد، دوسوم پاسخ‌‌دهندگان بر این باور هستند که فدرال رزرو هنوز راه درازی برای شکست دادن تورم در پیش دارد. پاول و همکاران هنوز نمی‌‌توانند مطمئن باشند که آیا نرخ بهره را به اندازه کافی برای مهار تورم بالا برده‌‌اند یا خیر. آنها حتی در مورد اینکه سیاست پولی انقباضی چه مدت طول می‌‌کشد، شفافیت کمتری دارند که خود علامت سوال بزرگی برای بازارهای مالی ایجاد می‌‌کند. جرومی اشنایدر، از مدیران یک شرکت مدیریت سرمایه که بر سرمایه‌‌گذاری دارایی‌‌هایی به ارزش ۸/ ۱ تریلیون دلار نظارت می‌‌کند، می‌‌گوید: «ما می‌‌توانیم تا آینده‌‌ای قابل پیش‌‌بینی و احتمالا تا اواسط سال ۲۰۲۴ و حتی بیشتر، خود را در فضای نرخ بهره معیار بدون ریسک بالای ۵ درصد ببینیم.»

مخمصه بدهی

با توجه به وجود انتظارات برای تداوم روند افزایش نرخ بهره توسط شرکت‌‌کنندگان در اجلاس جکسون هول، بازده نرخ اوراق بدهی دولتی در جهان به بالاترین مقدار در بیش از یک دهه اخیر رسیده است، به‌‌طوری که بازده اوراق دولتی در آمریکا به ۳۳/ ۴ درصد و در بریتانیا به ۷۵/ ۴۵ درصد رسیده است. اگر چنین انتظاراتی درست باشد، کمتر گوشه‌‌ای از جهان مالی توان فرار از تبعات آن را خواهد داشت. گیان ماریا میلسی، تحلیلگر موسسه بروکینگز و معاون سابق تحقیقات صندوق بین‌‌المللی پول می‌‌گوید: «اگر بازارها اعتقاد داشته باشند که نرخ‌‌ها برای مدت بیشتری بالا می‌‌مانند، اساسا عایدی آتی سهام را با نرخ بالاتری تنزیل می‌‌کنند و بنابراین می‌‌توانید انتظار تعدیل قیمت‌‌های سهام را داشته باشید. به گفته او «افزایش هزینه پرداخت بدهی‌‌ها، شرکت‌‌های بیشتری را در مخمصه قرار خواهد داد.» حتی بدون افزایش بیشتر نرخ‌‌های بهره، سیاست‌‌های پولی که بانک‌‌های مرکزی اکنون اعمال کرده‌‌اند، می‌‌تواند با تاخیر اقتصاد کشورهای مختلف را وارد رکود کند و بانک‌‌های بیشتری را به مخاطره بیندازد. حدود ۸۰ درصد شرکت‌‌کنندگان در نظرسنجی بلومبرگ انتظار وقوع رکود در منطقه یورو برای سال آینده را دارند. البته بیشتر مفسران تحلیل خوش‌‌بینانه‌‌تری دارند، اما آلمان به عنوان بزرگ‌‌ترین اقتصاد اروپا در زمستان گذشته دچار کاهش رشد اقتصادی شد و چشم‌‌انداز مثبتی برای رشد در ادامه سال نیز ندارد.

در مورد آمریکا، نظرات دقیقا شانس ۵۰-۵۰ برای احتمال کاهش رشد اقتصادی در ۱۲ ماه آینده را نشان می‌‌دهند. بیش از نیمی از پاسخ‌‌دهندگان اعتقاد دارند تلاطم بازارهای مالی و نه ضعف بازار کار یا کاهش تورم، باعث کاهش احتمالی نرخ بهره فدرال رزرو شود.

در آمریکا، بازارها شانس بیش از ۵۰درصدی برای این فرض که نرخ بهره بانک مرکزی اکنون به سقف رسیده است در نظر می‌‌گیرند، درحالی که چنین فرضی برای سایر کشورها صادق نیست. بدترین شرایط در بریتانیا دیده می‌‌شود که قیمت بالای انرژی مانند سایر نقاط اروپا و افزایش دستمزدها همچون آمریکا، به معنای این است که بانک مرکزی انگلستان کار بیشتری پیش‌‌رو دارد. در ژاپن نیز رئیس جدید بانک مرکزی، کازو اوئدا، نشانه‌‌هایی از بازگشت زودتر از انتظار به سیاست پولی معمول را نمایان کرده است. بعد از آخرین افزایش نرخ بهره بانک مرکزی اروپا در ماه جولای، رئیس بانک، کریستین لاگارد، اعلام کرد که چشم‌‌انداز کوتاه مدت اقتصاد منطقه یورو بدتر شده است و تحقیقات متعاقب بانک مرکزی اروپا دلالت بر به اوج رسیدن تورم زمینه‌‌ای دارد. سخنرانی لاگارد در جکسون هول ممکن است سرنخ‌‌هایی از احتمال گرایش سیاستگذاران به یک افزایش نرخ بیشتر یا یک توقف را ارائه دهد. هم فدرال رزرو و هم بانک مرکزی اروپا به طرفی گام بر می‌‌دارند که «تا کی» جای «تا کجا» را به عنوان سوال کلیدی بگیرد. فابیو پانتا، عضو اجرایی هیات‌‌مدیره بانک مرکزی اروپا، به عنوان یکی از طرفداران نرخ بهره پایین، این ماه گفت: «استمرار با سطح نرخ سیاستی هم‌‌اهمیت شده است» نگاهی که نگرش سایر سنگین‌‌وزن‌‌های سیاست پولی اروپا را منعکس می‌‌کند.

این تفکر بر این باور است که تنظیم هزینه استقراض در سطوح نه خیلی بالا، اما برای زمان طولانی‌‌تر می‌‌تواند میزان آسیب به اقتصاد را کاهش داده و شانس فرود نرم مورد نظر مقامات بانک‌‌های مرکزی را بیشتر کند.

 

اخبار مرتبط