لزوم اصلاح ساختار بودجه، کوچک شدن دولت، اصلاح نظام بانکی، هدفمندی یارانه‌های مختلف به‌خصوص یارانه حامل‌های انرژی و مواردی از این دست طی چند دهه اخیر از سوی کارشناسان و اقتصاددانان مطرح شده و دولتمردان نیز بر ضرورت آن صحه گذاشته ولی اجرا نکرده‌اند. اما امروز شرایط اقتصاد ایران متفاوت است و شاخص‌ها انگار این پیام را مخابره می‌کنند که دیگر وقت تعویق تصمیم‌گیری به پایان رسیده است؛ ولی تصمیمات مسوولان بر همان پاشنه سابق می‌گردد؟ سوال اساسی در این بین این است که چرا مسوولان کشور نمی‌توانند در این برهه حساس تصمیمات سختی بگیرند و سیاست‌های سابق ادامه دارد؟ چرا دولت‌ها همواره هزینه از منابع عمومی را بر هزینه سیاسی ترجیح می‌دهند؟ آیا در سایر کشورهای نوظهور اقتصادی که اصلاحات اقتصادی سختی صورت گرفته است سیاستمداران، هزینه سیاسی آن را نپرداخته‌اند؟ کارشناسان و روزنامه‌نگاران در این پرونده به بررسی این موضوع پرداخته‌اند.

 

شهاب الدین رحیمی

اخبار مرتبط