نقش تجارت آزاد در تحکیم صلح و بهبود استحکام اقتصادی، از حدود دو قرن پیش مورد تاکید اقتصاددانان مختلف بوده است. از حدود سه دهه پیش نیز شاهد امضای قراردادهای متعدد تجارت آزاد، به‌ویژه میان کشورهایی با فاصله جغرافیایی نزدیک بوده‌ایم؛ کشورهایی که تلاش کرده‌اند با امضای قرارداد تجارت آزاد، علاوه بر کمک به استحکام روابط سیاسی، شرایط تمرینی مناسبی، برای تولیدکنندگان خود درجهت ورود به عرصه رقابت اقتصادی بین‌المللی ایجاد کنند. با این مقدمه و با توجه به موقعیت خاص جغرافیایی و تاریخی منطقه، اهمیت، ضرورت شکل‌گیری تجارت آزاد منطقه‌ای و چند و چون آن، در صفحه امروز باشگاه و در قالب پرسش‌هایی که در ادامه خواهد آمد، مورد سوال قرار گرفته است: ۱. آیا ورود ایران به تجارت آزاد منطقه‌ای، باتوجه به اقتضائات خاورمیانه، واقع‌بینانه است؟۲. مهم‌ترین منافع «اقتصادی» و «غیراقتصادی» ایران از شکل دادن به تجارت آزاد با کشورهای منطقه چه خواهد بود؟۳. درصورت حرکت به سمت امضای تفاهم‌نامه تجارت آزاد با کشورهای منطقه، به‌سمت تجارت آزاد با کشورهای عربی و ترکیه برویم یا تجارت آزاد با پاکستان، هند و افغانستان؟دکتر یحیی فتحی، عضو هیات علمی موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی، در ابتدا باتوجه به مکمل نبودن اقتصادهای منطقه استدلال می‌کند که منافع تجاری ایران در پیمان‌های تجارت آزاد منطقه‌ای پایین خواهد بود اما در ادامه وی با تاکید بر منافع سیاسی امنیتی، چنین پیمانی را برای کاهش تنش در منطقه مفید ارزیابی می‌کند. میترا رحمانی، عضو دیگر موسسه مطالعات بازرگانی نیز در تحلیل کاملا تجاری خود، مزایای ایران را از پیمان تجارت آزاد با کشورهای غرب و شمال غرب رتبه بندی می‌کند.