مهدی سرلک طی روزهای اخیر مطالب پیوسته‌ای در روزنامه‌های اقتصادی به‌ویژه روزنامه «دنیای اقتصاد» به نقل از اعضای انجمن صادرکنندگان سنگ‌آهن ایران و در ارتباط با مزایای صادرات این محصول منتشر شده که حاکی از نگرانی‌هایی در زمینه تغییر شرایط موجود (عدم وضع هرگونه تعرفه بر صادرات سنگ‌آهن) است.
به‌طور قطع صادرات سنگ‌آهن منشا خیر فراوانی است و ما نیز به عنوان اعضای صنعت فولاد کشور به این نکته اذعان کامل داریم، اما مطلب اینجاست که این خیر کثیر و سود سرشار باید قشر وسیع‌تری از جامعه را پوشش دهد و این مهم در صادرات محصولی مانند سنگ‌آهن که قدرت تبدیل شدن به کالایی با ارزش افزوده بسیار بالاتری را دارد و می‌تواند شغل‌های مستقیم و غیر‌مستقیم زیادی را به جامعه جوان ایران اهدا کند، باید مد‌نظر
قرار گیرد.
آنچه در مقاله «ضرورت حمایت از سرمایه‌گذاری در عرصه سنگ‌آهن» که در تاریخ سه‌‌شنبه ۹ مهرماه ۱۳۹۲ توسط یکی از اعضای محترم انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ‌آهن ایران در «دنیای اقتصاد» به چاپ رسیده، بر دو مطلب عمده تکیه می‌کند؛ اول آنکه دولت حمایت خاصی از این فعالان اقتصادی صادرکننده سنگ‌آهن نمی‌کند و نکته دیگر اینکه گروهی از فولادسازان نیز به صادرات سنگ‌آهن اقدام می‌کنند و این کاری است ناشایست.
در ارتباط با نکته اول باید گفت دولت با عدم اعمال تعرفه مناسب بر صادرات سنگ‌آهن خدمتی بزرگ به صادرکنندگان این محصول کرده و چه حمایتی بالاتر از این می‌تواند توسط دولت و در جهت رضایت این گروه از فعالان اقتصادی صورت پذیرد، زیرا بی‌وقفه و بدون پرداخت عوارض به امر صادرات این کالا مشغولند.
مطلب بعدی، اما آنقدر گویاست که نیازی به توضیح ندارد؛ به‌نظر می‌رسد به نظر انجمن صادرکنندگان سنگ‌آهن ایران، صادرات سنگ‌آهن تنها برای فولاد‌سازان ناشایست است و این اندک سود موجود در صادرات حدود ۲۰ میلیون تنی سنگ‌آهن را باید برای فعالان بخش خصوصی سنگ‌آهن باقی گذاشت. (‌بر‌اساس آمار رسمی گمرک چین واردات سنگ‌آهن این کشور از ایران در سال ۲۰۱۲ بیش از ۱۸ میلیون تن اعلام شده است.)
در انتها به عنوان یک عضو کوچک از جامعه فولاد کشور از دولت جدید و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی خواستار شنیدن صدای تولیدکنندگان فولاد ایران و تقاضای رسیدگی هرچه سریع‌تر به اوضاع صادرات محصولی را داریم که اگر تدبیری در این خصوص اندیشیده نشود، به‌زودی کشور به وارد‌کننده آن تبدیلخواهد شد.
وجود تعرفه بر محصولاتی مانند کنسانتره سنگ‌آهن که ارزش افزوده بالاتری دارد و نبود تعرفه مناسب و محدودیت صادرات سنگ‌آهن پرعیار و مرغوب کشور، سیاست درستی به نظر نمی‌رسد و شاید در آینده برای نسل‌های پرسشگرمان
جواب مناسبی نداشته باشیم.
درآمد بسیار جذاب این بخش و عدم پرداخت عوارض و مالیاتی متناسب باید مورد بازنگری کارشناسان قرار گیرد. (با فرض درآمد ۲۰ دلار در هر تن و دلار ۳۰۰۰ تومانی درآمدی بالغ بر ۱۰۰۰ میلیارد تومان در صادرات یک ساله این محصول وجود دارد که در این بین، سهم مالیات پرداخت شده قابل توجه است.)
*کارشناس بازار فولاد