برنامه دوم عمرانی رژیم گذشته برای سال‌های 1334 تا 1341 تدوین شده بود.

در این دوره به لحاظ سیاسی شاهد نوعی ثبات نسبی در داخل هستیم و مناسبات ایران با ایالات متحده آمریکا تحکیم شده و این کشور علاوه بر کمک‌های فنی، راه ورود سرمایه‌ها به ایران را نیز همواره کرده بود. تکنوکرات‌های ایرانی در این برنامه بیشترین تلاش را برای ساخت زیربناها داشته و در تخصیص منابع این بخش را در اولویت قرار داده بودند. ارقام جدول شماره یک این معنی را نشان می‌دهد، به‌طوری که هزینه واقعی امور زیربنایی در طول برنامه به ۱/۴۲ میلیارد ریال رسیده و ۴۸ درصد از کل منابع مالی را به خود اختصاص داده و تقریبا ۲ برابر هزینه پیش‌بینی شده است. در مقابل هزینه واقعی «صنایع و معادن» در طول سال‌های ۱۳۳۴ تا ۱۳۴۱ معادل ۷/۶ میلیارد ریال بوده که از رقم پیش‌بینی شده بسیار کمتر است.
جدول شماره 2، سرمایه مالی قابل استفاده به ارز را برای سال‌های 1334 تا 1341 نشان می‌دهد. همان‌طور که از جدول شماره 2 برمی‌آید، کمک‌های بلاعوض و وام‌های آمریکا سهم قابل‌توجهی را در تامین منابع ارزی در این سال‌ها به خود اختصاص داده است.

منبع: بانک مرکزی ایران، درآمد ملی ایران، ۵۱-۱۳۳۸/۷۲-۱۹۴۹ و دفتر USAID در ایران، خلاصه فعالیت‌های USAID ... در ایران، ۴۵-۱۳۲۹/۶۵-۱۹۵۰