گروه تاریخ اقتصاد- «دو مدرسه دولتی در این پایتخت دایر بود اول مدرسه مبارکه دارالفنون است که قریب به شصت سال است در این پایتخت ایجاد شده.
دوم مدرسه مبارکه نظامی است که بیست و سه سال است احداث شده. درست دقت فرمایید انصاف خواهید داد که دولت علیه سالی چقدر خرج این مدارس فرموده محصلین تا چه اندازه تحصیل کرده‌اند و دیناری تا به امروز از تحصیلات آنها فایده مترتب نشده و شاگردان خوب فارغ التحصیل ما شاگرد توتون فروش و شاگرد دوافروش و واکسی هستند. آنها گناهی ندارند. احتیاجی تا به امروز به وجود آنها نبود. چقدر بدبخت بودند، شاگردانی که در ایام حیات شان مصدر خدمتی نشده که به واسطه خدمت و زحمت از تنگنای مذلت و سختی و بدبختی جسته و به شرف و غنا ملحق شوند. چه شود که این مجلس شورای ملی باعث زنده گردانیدن هزاران دل های مرده شوند و آن ذخایر علوم امروز به‌کار رود و هم حق به حقدار رسیده باشد و هم آنها در ایفای قرض شان حاضر شوند و هم کار به بی علمی اصلاح و اقدام نشده باشد. هشت انجمن تبدیل مالیه از مرکز کل که پایتخت است، به مواظبت و مراقبت هشت نفر رئیس تعدیل تشکیل شود. اجزای هر انجمنی عبارت از سی نفر شاگردان مدرسه که سنشان کمتراز ۲۵ سال نباشد و سی نفر معاون آنها کافی است. جامعیت علوم این شاگردان همین قدر که عملیات ریاضی را بدانند برای امروز کافی است بلکه دانستن چهار قاعده اصلی رفع احتیاجات امروزه را می کند فرضا نواقصی هم داشته باشد متدرجا مرتفع خواهد شد...».
- نشریه تمدن، شماره ۲، سال اول، ۲۴ ذیحجه ۱۳۲۴.