زمان‌سنج - ۲۰ اسفند ۹۲
گروه تاریخ اقتصاد - در سال 1817 پادشاهی انگلستان رسما استفاده از طلا ی استاندارد را در نظام پولی خود پذیرفت. در دهه ۱۷۹۰، انگلستان دچار کمبود گسترده نقره برای ضرب سکه شد و ضرب سکه‌های بزرگ تر نقره‌ای را متوقف کرد. پس به ضرب سکه‌های نقره‌ای کوچک اقدام و سکه‌های خارجی را جمع‌آوری کرد. با پایان جنگ های ناپلئونی، انگلستان به یک برنامه گسترده تجدید ضرب سکه پرداخت که قلمروهایی برای استاندارد طلا ایجاد می‌کرد و سکه‌های (منقش به) تاج و نیم تاج در آن جریان داشت. ضرب مجدد سکه نقره در انگلستان پس از یک دوره طولانی کمیابی آن، موجب نوعی انفجار در تولید سکه شد. انگلستان تقریبا بین سال های ۱۸۱۶ تا ۱۸۲۰، ۴۰ میلیون شیلینگ، ۵/۱۷ میلیون سکه نیم تاج و ۳/۱ میلیون قطعه تمام تاج نقره‌ای ضرب کرد. با این حال از دیدگاه کارشناسان استاندارد کامل طلا مستلزم آن است که منبعی از اوراق بهادار و عرضه قانونی وجود داشته باشد، و این منبع باید دارای پشتوانه قابلیت تبدیل به طلا باشد که در اقتصاد انگلستان آن زمان چنین قابلیتی وجود نداشت.