گروه تاریخ و اقتصاد: صدور فرمان مشروطیت در تابستان ۱۹۰۶ میلادی بازتاب مثبتی بر فضای سیاسی و مطبوعاتی ایران داشت. نکاتی که اینک بسیاری از نویسندگان نشریات مطرح می‌ساختند از یکسو در واقع ادامه‌‌ همان آرمان‌های مشروطه‌خواهی بود، از جمله نفی استبداد و تاکید بر حکومت قانون، و از سوی دیگر نیز به تدریج خواسته‌های مشخص‌تری را شامل می‌شد که از این میان می‌توان به ویژه به مباحثی درباره روال کار مجلس و نیز آیین‌نامه‌هایی که می‌بایست به منزله قوانین جدید به اجرا درآیند اشاره نمود. در فاصله زمانی میان گشایش مجلس اول تا واقعه اسفبار به توپ بستن مجلس به دستور محمدعلی شاه و به تحریک و تحریض او توسط دولت روسیه، یعنی حدودا نزدیک به ۲ سال، می‌بینیم که مطبوعات داخل، علاوه بر پرداختن به نکات فوق، همچنین در زمینه گزارش، گفت‌وگو‌ها و گرایش‌های سیاسی مجلس و بحث در مورد راه‌حل‌های حکومت مشروطه می‌کوشیدند و از این راه خوانندگان خود را، چه در تهران و شهرستان‌ها و چه در خارج از ایران، راجع به این مباحث و رویداد‌ها آگاه می‌ساختند. به نقل از یک گفت‌وگو با دکتر علی قیصری، مورخ و محقق مشروطه، درباره نشریه صوراسرافیل