دنج و معمولی

سیما کاظمی

 کافه پالت

ملاصدرا- پارک اُپرنس

پارک اُپرنس کلا جای دنج و پر از کافه رستورانیه، خیلی‌ها اونجا رو برای نشستن و گپ زدن انتخاب می‌کنن، یه حال خوبی داره اون فضا و یه تیپ آدم‌های خاصی میان اونجا و تیپ کافه‌دارها و برخوردشون هم متفاوت و غالبا خوبه. ما هم رفتیم که یه دیداری با یکی از دوستانمون داشته باشیم، و اون‌ها این کافه رو پیشنهاد کردند و رفتیم. جای پارک بر خلاف اینکه خیلی اون‌ورها شلوغه هیچ وقت سخت نبوده. راحت پارک کردیم  داخل شدیم، کافه طرفای عصر، نسبتا پر بود ولی حدودای ۹ که می‌خواستیم بریم خلوت شده بود. میزهای خیلی کوچیکی داشت که دورش چهارتا صندلی بود و نتیجه این سایز غیراستاندارد فقط این بود که همش پاهامون رو به پای هم می‌زدیم به‌ویژه من که باید حتما پام رو، رو پام بندازم و هی وسط صحبت حرف رو قطع می‌کردم و از یکی معذرت می‌خواستم که فلانی ببخشید پام به پات خورد! خلاصه بعد از کشمکش فراوان صندلی‌ام رو یه وری کردم که پاهام بیرون راحت باشن و کمتر به کسی بخورن و این بار هر کی رد می‌شد باید یه تذکر می‌شنیدم و جابه‌جا می‌شدم که یکی بخواد رد بشه. حالا سوال دارم! سوالم اینه آیا استانداردی در جهان برای ارتفاع، طول و عرض یک میز وجود نداره؟ یا ما از خودمون سایز می‌دیم می‌سازن؟

میهماندار منو رو آوردن و ما انتخاب‌هامون رو کردیم. و به موقع اومد، رفتارشون مهربون و دوست داشتنی بود، ما چهار نفر بودیم که شاید با هیجان حرف می‌زدیم و می‌خندیدیم منتها هربار که باهاشون چشم تو چشم می‌شدم لبخند می‌زدن و انگار سخت‌شون نبود و این هم موهبتی است! چیزهایی که تو این کافه خوردیم همه معمولی بود، نه نکته منفی خاصی داشت و نه نکته مثبت خاص، چیز زیادی سفارش نداده بودیم؛ ولی خیلی زیاد نشستیم و کافه مشکلی نداشت.