هنرمند به دو روایت

طی سال‌های اخیر بارها این بحث همیشگی مطرح شده است که هنرمند واقعی کیست و اثر هنری فاخر و اثر عامه‌پسند و غیرفاخر چیست و...الخ. اما در هفته‌های اخیر کلیپی در فضای مجازی دست به دست شد که با تمرکز بر یک چهره جدید در موسیقی یعنی دکتر مسعود‌صابری، او و بخشی از هنرمندهای امروزی را محصول برندسازی رسانه‌ای و ماحصل صرف هزینه و پول می‌خواند؛ اما سوال اینجاست که اگر هنرمند در هر زمینه هنری برای خودش و محصولش مانند دیگر محصولات در جامعه تبلیغ یا برندسازی کند، ایرادی دارد؟

آیا تنوع در ژانرها و آدم‌ها و چهره‌های جدید یک تهدید برای ذائقه مخاطبان است یا صرفا فرصت بیشتری است برای انتخاب گسترده‌تر و متنوع‌تر مخاطب؟ و اینکه اگر در زمینه فرهنگ و ادب طی دهه‌های گذشته با نگاهی متفاوت و با نگرش اقتصادی بیشتر عمل می‌کردیم و به تبلیغات و برندسازی اهمیت بیشتری می‌دادیم، آیا امروز وضع اقتصاد فرهنگ و هنر و میزان استقبال مخاطب متفاوت نبود؟