نوتردام آزاد شد

ای جی دیکسون نویسنده نشریه رولینگ استونز طی چند قرن گذشته، کلیسای اعظم نوتردام نقش مهمی در رویداد‌های تاریخی نظیر مراسم تاج‌گذاری ناپلئون ایفا کرده است. نوتردام نه‌تنها یک نماد برای هویت مذهبی فرانسوی‌ها بوده است بلکه می‌توان آن را هویت تمامی کاتولیک‌های جهان نام نهاد.

نوتردام نماینده یک نماد دوگانه ملی-مذهبی برای مردم فرانسه است. اما برای برخی از فرانسوی‌ها نوتردام یک نماد کهنه از رنج، یادمانی از یک سیستم مملو از نقص و یک فرانسه‌ اروپایی-مسیحی آرمانی است که از ابتدا نیز وجود خارجی نداشته است. ساختمان نوتردام به‌حدی گرفتار آتش القاب و نماد‌های متفاوت است که حریق هفته گذشته را می‌توان در راستای آزادسازی آن از این عناوین دانست. به‌علاوه این کلیسا یادآور روزهای دور فرانسه با معماری کهن است که در برابر برج ایفل در قامت مدرنیته فرانسه قرار گرفته است. باوجود آنکه بسیاری از دولتمردان و سیاستمداران از جناح‌های متفاوت از مردم خواسته‌اند تا این واقعه را سیاسی نکنند اما نباید فراموش کرد که فلسفه وجودی تمامی کلیسا‌های اعظم در سراسر جهان درواقع سیاسی است. نوتردام مرکز و کرسی قدرت سیاسی نه تنها در پاریس بلکه در فرانسه بوده است. این روند حتی پس از انقلاب کبیر فرانسه، اصلاحات سیاسی در اواخر قرن ۱۸۰۰ میلادی و نظام‌های سیاسی مدرن نیز تداوم یافت. نوتردام پس از آخرین بازسازی در قرن نوزدهم بیش از پیش به یک نماد برای ملی‌گرایی بدل شد. بازسازی سازه این کلیسا به سبک معماری گوتیک که از دیرباز در خدمت کلیسا بود موجب شد تا این روش به سبک معماری اصلی در فرانسه تبدیل شود. برخلاف سبک معماری رنسانس، گوتیک شیوه‌ای بود که فرانسوی‌ها می‌توانستند ادعا کنند که متعلق به خود آنها است. درحالی که امانوئل مکرون و برخی از معماران فرانسوی معتقدند که نوتردام باید ‌مانند گذشته مرمت و بازسازی شود گروهی دیگر از مورخان و معماران بر این باور هستند که انجام چنین اقدامی بسیار دشوار است چراکه این کلیسا در طول‌ قرن‌های متمادی تکمیل و به شکل امروزی در آمده است و باید نوتردام به هرشکلی که ساخته می‌شود انعکاسی از جامعه کنونی فرانسه باشد.