چیزی از دست نمی‌رود

علیرضا آسانلو نقاش این یک نمایشگاه گروهی است که من و ۱۳ نفر از هنرجویانم در آن شرکت کرده‌ایم. موضوع و عنوان نمایشگاه در ابتدا یک مساله نامتعارف بود؛ ولی ما عنوان را به «آنچه از دست می‌رود، هست» تغییر دادیم. در واقع در طی روند کاری که داشتیم فضای آثاری که خلق شد به سمت مساله سوررئالیسم رفت و بچه‌ها کم‌کم موضوعاتی را پیدا کردند که برایشان اهمیت داشت و نسبت به آن واکنش داشتند. در این نمایشگاه ۲۵ اثر نقاشی رنگ‌روغن و اکریلیک و سه اثر مجسمه از هنرجویان و دو اثر نقاشی از من به نمایش درآمده است. آثار این نمایشگاه فیگوراتیو و سوررئال هستند که انسان در محوریت تمامی آثار قرار دارد.

 در میان آثار نمایشگاه آثاری هست که شکل اعتراضی دارند و مسائل اجتماعی را به‌صورت واضح به تصور کشیده‌اند. بعضی از کارها هم سمبلیک هستند، یعنی از آدم‌هایی که امروزه در جامعه زندگی می‌کنند به‌عنوان نماد استفاده شده است. یکی از آثاری که خود من در نمایشگاه گذاشته‌ام اثری است که در آن انسان امروزی را به چالش کشیده‌ام.  کارها قرار بود مضمونی داشته باشد که با زندگی امروز که شب می‌خوابیم و صبح بیدار می‌شویم و می‌بینیم همه‌چیز تغییر کرده است و هیچ‌چیز توجیه عقلانی، توجیه اقتصادی، معنوی و... ندارد، مرتبط باشد. جالب است که ما به این وضعیت عادت کرده‌ایم و دیگر نسبت به آن واکنشی نداریم. این نامتعارف بودن چیزی است که ما در ایران آن را زیست می‌کنیم و دلمان می‌خواست بیشتر در این فضا کار کنیم. آثار نمایشگاه کم‌کم رنگ و بوی اجتماعی‌تر به خود گرفت و از نظر شکل بیشتر شبیه مکاتب سوررئالیستی شد.  نکته: نمایشگاه «آنچه از بین می‌رود، هست»  تا چهارم اسفند در گالری آوای هنر به نشانی خیابان فرشته، خیابان بوسنی و هرزگوین، بن‌بست پناهی، پلاک یک میزبان هنردوستان است.