پیش از او نیز ژنرال «برد کوپر» فرمانده ناوگان پنجم ایالات متحده اعلام کرده بود که به ۱۰۰ فروند شناور بدون سرنشین برای تشکیل یگان گشت‌‌‌زنی در خلیج فارس و دریای سرخ نیاز دارد. با این تفاسیر، تقارن ادعای اخیر با تصویب بودجه ۸۸۶ میلیارد دلاری پنتاگون در مجلس نمایندگان آمریکا را باید جزو بهانه‌‌‌های آمریکا برای وادار ساختن کنگره به تصویب بودجه نظامی مذکور ارزیابی کرد. از سویی آمریکا در حالی خود را متعهد به امنیت رژیم صهیونیستی می‌‌‌داند که به دلیل وضعیت بحرانی این رژیم، حتی بایدن هم جرات دیدار با نتانیاهو را ندارد، بنابراین با طرح موضوعاتی از این دست به دنبال انحراف افکار عمومی از تحولات سرزمین‌‌‌های اشغالی است.از سوی دیگر؛ تقارن ادعای اخیر با توییت «آبرام پیلی» جانشین «رابرت مالی» که نوشته؛ «دفتر نماینده ویژه آمریکا در امور ایران و تمامی اعضای گروه در وزارت امور خارجه همچنان درگیر اجرای سیاست ما در قبال ایران هستند» را باید تکرار همان سیاست دوگانه‌‌‌ای دانست که از یکسو به‌‌‌دنبال شرطی‌‌‌سازی اقتصاد ایران و از سوی دیگر چینش میز «مذاکره زیر فشار» با هدف تن دادن ایران به زیاده‌‌‌خواهی‌‌‌های آمریکاست.

البته این پازل دارای تکه‌‌‌های تکمیلی دیگری نیز هست که زنجیره تحرکات اخیر غربی‌‌‌ها در عرصه جهانی مانند نشست کمیته به اصطلاح حقیقت‌‌‌یاب شورای حقوق بشر، نشست شورای امنیت درباره قطعنامه ۲۲۳۱، شکایت کانادا، سوئد، انگلیس و اوکراین به دیوان بین‌المللی دادگستری، ادعاهای دروغ پهپادی علیه ایران در نشست سران ناتو در لیتوانی از آن جمله‌‌‌اند.علاوه بر همه اینها؛ چالش جدی آمریکایی‌‌‌ها در خصوص عدم‌همراهی متحدان خود ـ که در موضوعاتی چون احیای روابط کشورهای عربی با سوریه، توسعه روابط کشورهای منطقه حتی عربستان با ایران، تقویت روابط کشورهای عربی با چین و روسیه و حتی خودداری از پذیرش خواست آمریکا برای افزایش تولید، استقبال کشورهای عربی از توان نظامی ایران از جمله در حوزه دریایی برای تامین امنیت منطقه و... بروز یافته ـ نشان از بی‌‌‌اعتباری ادعاهای امنیت‌‌‌ساز آنها در منطقه دارد.

در چنین شرایطی آمریکایی‌‌‌ها با ادعای اعزام اف ۱۶ به منطقه به دنبال نمایش اقتداری ظاهری هستند تا به زعم خود روند هم‌‌‌گرایی‌‌‌های منطقه‌‌‌ای بدون دخالت آمریکا را کندتر کنند. به عبارت دیگر؛ ادعای اخیر آمریکا را باید ناشی از هراس این کشور از نظم نوین جهانی دانست که فارغ از یک‌‌‌جانبه‌‌‌گرایی آمریکایی در حال شکل‌‌‌گیری است و بخش قابل‌توجهی از آن در غرب آسیا با محوریت ایران در حال رقم خوردن است.