عماد افروغ، نماینده سابق مجلس و استاد دانشگاه طی گفت و گویی به تحلیل شرایط فعلی کشور پرداخت و گفت: «تمام شعارهای ما که ملاک و ساز و کار وحدت ما بوده امروز ابزار افتراق و انشقاق ما شده است. یک روز مساله مبارزه با آمریکا اساس وحدت ما بود، ولی متاسفانه امروز عده‌ای دیگر را متهم می‌کنند به این‌که شما مخالف آمریکا نیستید و فقط ما مخالف آمریکا هستیم و این اتهام با واقعیت منطبق نیست.» وی در گفت‌وگو با ایسنا گفت‌:« فضای کنونی ما به گونه‌ای است که معلوم نیست چه کسی سیاستمدار است و چه کسی سیاستمدار نیست، فضای مبهمی ایجاد شده که با توجه به این‌که همه چیز سیاسی شده، می‌شود گفت همه هم سیاستمدار هستند و هم سیاستمدار نیستند، من این حالت را با دوام نمی‌دانم و از عواقب آن نگران هستم.» این استاد دانشگاه به وضعیت فعلی جامعه اشاره کرد و با بیان این اعتقاد که «امروز شرایطی در کشور حاکم شده که به راحتی نمی‌شود سره را از ناسره جدا کرد و عده‌ای هم که می‌توانند این کار را انجام دهند، متاسفانه یا احساس امنیت لازم را نمی‌کنند یا احساس می‌کنند حرف آن‌ها خریدار ندارد، در نتیجه سکوت اختیار می‌کنند»، افزود: «در نتیجه در این آشفته‌بازار عده‌ای که زمینه را برای تاخت‌وتاز خود مستعد می‌بینند، با لطایف‌الحیلی سوار بر موج سیاست می‌شوند و به نحوی سوفسطایی‌مسلک به مسائل می‌نگرند؛ ویژگی سوفسطاییان این بوده است که خود را متخصص همه چیز می‌دانستند، ولی درهیچ چیز تخصص نداشتند.»

وی ادامه داد:« میداندار‌شدن چنین افرادی موجب می‌شود از عقلانیت لازم دور شویم و فرد نخبه از ورود به صحنه باز بماند، یا خود را محروم کند یا امنیت خاطر نداشته باشد. متاسفانه امروز ما در چنین فضایی قرار گرفته‌ایم؛ فضایی که با انواع و اقسام انگ‌ها و تهمت‌ها عجین شده و برخی از همان ملاک‌ها و معیارهایی که اساس وحدت‌بخشی رجال سیاسی، نظام و مردم ما بوده، امروز به ابزارهای افترا و تهمت‌زنی تبدیل شده است؛ به گونه‌ای که گویی هرکس زر و زور و تزویر بیشتری دارد، می‌کوشد اراده خود را که ممکن است چندان هم معقول، اخلاقی و عادلانه نباشد، به نام سیاست‌ورزی صحیح به بقیه تحمیل کند.» افروغ با بیان این‌که «فضای امروز به هیچ وجه زیبنده نظام جمهوری اسلامی نیست» افزود: متاسفانه تهمت‌هایی به افرادی‌ زده می‌شود که سابقه مبارزاتی درخشانی دارند و آن‌ها را به همنوایی و همراهی با آمریکا متهم می‌کنند، آن هم بدون این‌که هیچ سند محکمه‌پسندی نشان دهند؛ در حالی که «خوش بود گر محک تجربه آید به میان، تا سیه‌روی شود هر که در او غش باشد.»