دکتر حسن حکیمیان* خبر معرفی «پروفسور محمد هاشم پسران» به‌عنوان یکی از هشت اقتصاددان دارای شانس دریافت نوبل اقتصاد امسال، برای من بسیار افتخارآمیز و خوشحال‌کننده بود؛ هرچند که اذعان می‌دارم این خبر با توجه به سوابق علمی بین‌المللی وسیع و ارزشمند ایشان به هیچ عنوان برایم غیرمنتظره نبود. اقتصاددانان حاضر در شب افتتاحیه اولین کنفرانس برگزار شده از سوی «انجمن بین‌المللی اقتصاد ایران» (IIEA)، احتمالا به یاد دارند که من در سخنرانی خود (در دسامبر ۲۰۱۱ در دانشگاه لندن) با معرفی پروفسور پسران به شایستگی ایشان در کسب جایزه نوبل اقتصاد نیز اشاره کردم؛ پیش‌بینی‌ای که احتمالا در آستانه تحقق قرار دارد.

گذشته از سهم چشمگیر پروفسور پسران در پژوهش‌های «حوزه اقتصادسنجی کاربردی»، فعالیت‌های وسیع ایشان برای ترغیب و تشویق پژوهش‌های مختلف مرتبط به اقتصاد ایران به‌خصوص در بین پژوهشگران جوان نشان از تعهد عمیق و جدی وی در این زمینه دارد. یکی از نمادهای بارز این تعهد، فعالیت‌های وی به‌عنوان اولین دبیر «انجمن بین‌المللی اقتصاد ایران» (IIEA) است که مشوق بزرگی برای پژوهشگران جوان حاضر در کنفرانس‌های برگزار شده از سوی این انجمن بوده است. انجمن نوپایی که دو هدف کلیدی را دنبال می‌کند: توسعه پژوهش‌های آکادمیک متمرکز بر اقتصاد ایران و نیز افزایش ارتباطات بین پژوهشگران اقتصادی (ایرانی و غیرایرانی) که در کشورهای مختلف دنیا به فعالیت پژوهشی در زمینه «اقتصاد ایران» مشغول هستند (دومین کنفرانس بین‌المللی این انجمن در خرداد امسال در استانبول برگزار شد).

در پایان این یادداشت کوتاه لازم است نکته دیگری را هم اضافه کنم:

تعداد کثیری از دانشجویان و نیز اساتید اقتصاد در سطح بین‌المللی ضمن آشنایی با فعالیت‌های گسترده پژوهشی وی بر توانایی بالای علمی ایشان نیز واقف هستند؛ اما آنچه بیشتر از هر چیز ملاقات‌کنندگان وی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، فروتنی او در تعامل با آنهاست. هاشم پسران اقتصاددان شاخصی است که تمام تلاش خود را به‌کار می‌گیرد تا هیچ یک از مراجعین برای ملاقات از قلم نیفتند و تا حد ممکن برای گفت‌وگو‌ با آنان وقت اختصاص می‌دهد؛ به‌خصوص اگر این مراجعین پژوهشگران جوان باشند.

* استاد اقتصاد دانشگاه لندن، مدیر موسسه مطالعات خاورمیانه (SOAS) و دبیر اجرایی «انجمن بین‌المللی اقتصاد ایران» (IIEA)