دنیای‌اقتصاد- وزیر امور خارجه پرانرژی ایران در صفحه فیس‌بوک خود با بیان اینکه باید در اظهارنظرهای عمومی بین نقد و تخریب تفاوت قائل شد، اظهار کرد: وقتی تخریب برخاسته از ملاحظات جناحی باشد و هدف آن (خواسته یا ناخواسته) نه یک شخص و گروه، بلکه سیاست خارجی کشور باشد، باید تفاوت قائل شد. به گزارش «ایسنا»، ظریف نوشت: چند جلسه داشتم که طولانی‌ترین و جالب‌ترین آنها حضور در کمیسیون امنیت ملی مجلس بود. حدود ۳ ساعت طول کشید و باعث شد که ۹۰ دقیقه به جلسه دولت دیر برسم. جلسه کمیسیون امنیت ملی در فضایی جدی ولی صمیمانه برگزار شد. تقریبا همه نمایندگان محترم حاضر در جلسه از تلاش‌های انجام شده در سفر نیویورک تقدیر کردند. انتقادهایی هم داشتند که سعی کردم به آنها پاسخ دهم. نقد سازنده برای یک نظام مردم‌سالار حیاتی است و لذا باید از آن استقبال کرد. اما در برخی رسانه‌ها و سایت‌ها، انتقادات شکل دیگری به خود می‌گیرند. فکر نمی‌کنم اگر در رسانه‌ها سیاست خارجی عزتمند کشور را واداده معرفی کنند، خدمتی به کشور یا نظام کرده‌اند. زمانی که دنیا در برابر عظمت مردم ایران و منطق قوی و همراه با اعتماد به نفس و خودباوری نمایندگان این ملت در صحنه جهانی با احترام برخورد می‌کند، چرا باید این سیاست خارجی را واداده معرفی کرد؟ آیا قدر قدرت نشان دادن بدخواهان این مردم و جنگ‌طلبان و در نهایت ریختن آب به آسیاب آنها نیست؟ آیا این برخاسته از تفکر انقلابی است که آمریکا را قدرقدرت بدانیم و حتی اذعان به توان و موفقیت دیپلماتیک رییس‌جمهور انقلابی کشور توسط دوست و دشمن را نتیجه طراحی و توطئه همان قدرقدرت تلقی کنیم؟

من در مذاکرات متعددی بوده‌ام که طرف غربی در جلسه هیچ موفقیت و دستاوردی نداشته ولی فردای آن روز بیشتر رسانه‌های آن کشور ارزیابی کاملا مثبتی از جلسه ارائه داده‌اند تا دیپلماسی کشورشان را شکست خورده معرفی نکنند. جالب اینجا است که در اکثر این موارد همین دوستان همیشه منتقد رسانه‌ای خودمان نه تنها از این روش استفاده نکرده‌اند، بلکه به جای باور کردن حرف طرف خودی، به ادعاهای هدایت شده رسانه‌های غربی استناد کرده و دیپلماسی موفق کشور را ناکارآمد معرفی نموده‌اند؛ یعنی دقیقا همان خط دروغ تبلیغاتی را که رسانه‌های غربی به صورت هدفمند و هدایت شده در صدد القای آن بوده‌اند دنبال کرده و تازه ادعای انقلابی بودن هم داشته‌اند. به هرحال، با کمال احترام و تواضع، فکر می‌کنم ضرورت دارد برخی دوستان مختصر تجدیدنظری در روش خود داشته باشند. بعد از مجلس با ۹۰ دقیقه تاخیر به دولت رفتم. در پایان جلسه دولت، که اولین جلسه بعد از بازگشتم از نیویورک بود، گزارشی از سفر دادم و بعد از من ریاست محترم جمهوری با بزرگواری فراوان مطالبی را در مورد دستاوردهای مهم و ارزنده سفر نیویورک اضافه کردند که نشان‌دهنده اراده قوی و تصمیم خلل‌ناپذیر ایشان در پیگیری اهداف اعلام شده سیاست خارجی در هماهنگی کامل با رهبری فرزانه انقلاب و به منظور اعتلای اسلام و ایران و ایرانی و پیشبرد رفاه مردم و توسعه کشور بدون نگرانی از برخی بداخلاقی‌های رسانه‌ای بود. این سخنان نیرو و انرژی مثبت بی‌نظیری به من و همه اعضای دولت داد.