وزن بالای «هامر» برقی

در مقایسه با خودروهای جمع و جور اروپایی حتی می‌توان با هر پک باتری هامر، ۴ دستگاه خودروی پژوی برقی e-۲۰۸ یا ۵ دستگاه فیات ۵۰۰ برقی تولید کرد. شاید حتی اگر ظرفیت ناخالص اندازه‌گیری شود ۵ پژو ۲۰۸ برقی و ۶ فیات ۵۰۰ برقی تولید شود.  ظرفیت سرنشین همه این خودروهایی که نامبرده شد، همان ۵ نفر است. جی‌ام حتی نمی‌تواند ادعا کند که فضای بار هامر نسبت به این خودروها خیلی قابل‌توجه است چون میزان بار مجاز برای هامر برقی فقط ۵۹۰ کیلوگرم است. در مقایسه R۱T ریویان ظرفیت بار ۷۹۸ کیلوگرم دارد. پس اگر تعداد سرنشین یا ظرفیت بار آن خیلی تفاوت زیادی ندارد شاید پیمایش به ازای هر بار شارژ آن، این پک باتری را توجیه می‌کند؟ در حالی که این هم نیست چون پیمایش هامر برقی به ازای هر بار شارژ ۵۳۰‌‌‌ کیلومتر است و در مقایسه هیوندایی سوناتای هیبریدی یا هوندا آکورد هیبریدی همین میزان پیمایش می‌کنند. حتی تویوتا پریوس هم پیمایش بهتری به ازای هر بار شارژ با برق ایجاد می‌کند. ریویان R۱T دوبرابر هامر برقی پیمایش به ازای هر بار شارژ دارد.

دقیق‌تر اینکه جی‌ام یک خودروی پیکاپ برقی با ۴۱۰۳ وزن را به قیمت ۱۱۰هزار و ۲۹۵ دلار می‌فروشد که فقط گنجایش ۵ سرنشین دارد و ۵۹۰ کیلوگرم بار حداکثر ظرفیت بار آن است و پیمایش آن به ازای هر بار شارژ فقط ۵۳۰ کیلومتر است. چون ظرفیت باتری آن ۲۱۲‌‌‌ کیلووات ساعت است، دو برابر خودروهای عادی هم وقت برای شارژ شدن لازم دارد. شاید تنها دلیلی که باقی می‌ماند که مشتری این پیکاپ با این مشخصات را ترجیح دهد، «باحال بودن» آن است. می‌تواند خرچنگی یا اُریب حرکت کند و صفر تا ۱۰۰ این غول بی‌شاخ و دم، ۳ ثانیه است. با این اوصاف، هدف از ساخت هامر برقی، هدف مشترک‌ گذار خودروها از بنزینی به برقی نمی‌تواند باشد و بیشتر هدف این است که حتی می‌توان یک پیکاپ عظیم‌الجثه برقی با عملکرد (قدرت، سرعت و شتاب) بالا هم داشت.