در این زمینه برخی اخبار از فعالیت‌های تحقیقاتی و اجرایی شرکت‌های خودروساز و قطعه‌ساز برای خودروهای برقی و موتور‌سیکلت‌های برقی و اجزای مرتبط با آن حکایت دارد. بدین ترتیب اگرچه عباس علی‌آبادی، وزیر صمت، تولید، واردات و عرضه محصولات برقی به‌خصوص در ناوگان حمل‌ونقل عمومی را به طور جدی پیگیری می‌کند اما آنچه مشخص است خودروسازان، به‌خصوص برخی قطعه‌سازان بزرگ کشور، از چندین سال قبل، برنامه‌های تحقیقاتی و اجرایی خود در این زمینه را در دستور کار داشتند. به عنوان نمونه مرکز تحقیق و نوآوری شرکت صنایع تولیدی کروز دستاوردهای قابل‌توجهی در خصوص موضوعات مربوط به الکترونیک خودرو‌ها که بی‌ارتباط با خودروهای برقی نیست، داشته است.

این شرکت در سال‌های گذشته توانسته بسیاری از قطعات استراتژیک الکترونیک را بومی‌سازی کند؛ موضوعی که می‌تواند در فرآیند سوم حرکت خودروسازی کشورمان به سمت برقی شدن، مورد توجه سیاستگذار قرار بگیرد. در حال حاضر بسیاری از آپشن‌های خودروهای روز دنیا مربوط به بخش الکترونیک خودرو است و همراه با حرکت خودروسازی دنیا به سمت برقی شدن، نیاز به بخش الکترونیک نیز مشخص می‌شود. بدین ترتیب در شرایطی وزارت صمت تولید و عرضه محصولات برقی را به طور جدی در دستور کار قرار داده که به نظر می‌رسد بااطمینان می‌تواند از توان شرکت‌های داخلی در این زمینه استفاده کند، به‌خصوص از توان شرکت‌های خصوصی قدر در حوزه قطعه‌سازی.

در حال حاضر دو شرکت خودروسازی بزرگ کشور (ایران‌خودرو و سایپا) با توجه به قیمت‌گذاری دستوری که منجر به انباشت زیان و ضرر چند هزار میلیاردی شده، توانی برای طراحی و ساخت و عرضه محصولات برقی ندارند؛ بنابراین بسیاری از دست‌اندرکاران صنعت خودرو پیشنهاد می‌دهند که بهتر است سیاستگذار پروژه برقی‌ها را با شرکت‌های داخلی که از توان بهتری در این زمینه برخوردار هستند، پیش ببرد.

شرکت کروز از جمله قطعه‌سازان مطرحی است که می‌تواند در این راستا برای پیشبرد پروژه برقی‌ها کمک‌حال سیاستگذار باشد. با‌این‌حال به نظر می‌رسد پیمودن این مسیر نیازمند همراهی و همدلی سیاستگذار با عوامل بخش تولید باشد. در حال حاضر شرکت کروز به توانایی ایده‌پردازی، طراحی و تولید قطعات خودرو همگام با دانش روز دنیا دست پیدا کرده است و با فراهم شدن شرایطی می‌تواند به‌راحتی به زنجیره تامین قطعات جهانی وصل شود. الگوی بسیاری از شرکت‌های موفق دنیا نشان می‌دهد مسیر پیموده‌شده توسط این شرکت داخلی، مسیری همچون قطعه‌سازان موفق در دنیا بوده؛ حال آنکه حمایت از قطعه‌سازان و خودروسازان موفق در کشور ما از زمین تا آسمان فاصله است با دیگر کشورها.

در بسیاری از کشورها اگر بنگاهی به سمت موفقیت و تکامل حرکت کند، تمام امکانات و شرایط برای تکمیل این مسیر فراهم می‌شود؛ حال آنکه در ایران اگر بنگاهی بنا بر فعالیتش به بنگاه تاثیرگذاری تبدیل شود، بسیاری از عوامل دست به دست هم داده تا آن را از میدان به در کنند. این مسیر هم با چسباندن برچسب انحصار و تخلف و غیره فراهم می‌شود. بنابراین اگر سیاستگذار مسیری برای توسعه و ارتقای صنعت خودرو تعریف و فراهم کرده، بهتر است از حاشیه‌ها نیز گذر کرده و زمینه رشد را برای جهانی شدن شرکت‌های برتر ایجاد کند.