نویسندگان: مایکل دی سوین، ونیان دنگ و اوبه ری لسکور
ترجمه: محمدحسین باقی

در بخش قبل گفته شد که براساس مطالعه «شورای اطلاعات ملی آمریکا» در سال 2032 چین به احتمال زیاد در کل از نظر قدرت از آمریکا پیشی خواهد گرفت. براساس تخمینی دیگر، در حال ‌حاضر واشنگتن اندکی بیش از یک‌سوم کل هزینه‌های نظامی خود را به آسیا- پاسیفیک اختصاص می‌دهد. در سال 2012، وزارت دفاع آمریکا اعلام کرد که 60 درصد از تمام کشتی‌های نیروی دریایی آمریکا را تا سال 2020 در منطقه پاسیفیک مستقر خواهد کرد. حدود 100 فروند هواپیما هم در منطقه گوام استقرار یافته‌اند.

تحقیق و توسعه

دولت چین ارقام رسمی در مورد هزینه‌های تحقیق و توسعه (R&D) در زمینه‌های دفاعی منتشر نمی‌کند. یک ارزیابی می‌گوید که بودجه تحقیق و توسعه نظامی فعلی در چین برابر با 6 میلیارد دلار است. به‌طور کلی، تحلیلگران بر این باورند که تحقیق و توسعه مرتبط با دفاع در چین از اواخر دهه 90 پیوسته در حال افزایش است همان طور که اقتصاد در حال رشد است (و این منجر به افزایش چشمگیر در کل هزینه‌های تحقیق و توسعه در چین شده است) و نوسازی ارتش هم به شدت جریان دارد. در حال حاضر، هزینه‌های تحقیق و توسعه در چین جایگاه سوم را در جهان دارد و حدود 5/ 17 درصد هزینه‌های تحقیق و توسعه در جهان است. این در حالی است که آمریکا با 1/ 31 درصد از هزینه‌های تحقیق و توسعه در جهان رتبه اول را دارد و اروپا با 7/ 21 درصد رده دوم را دارد و چین سوم و ژاپن با 2/ 10 درصد در رده چهارم قرار دارد. با نگاه به آینده، هزینه‌های تحقیق و توسعه چین ممکن است به 416 تا 730 میلیارد دلار برسد. ایالات‌متحده از سال 1996 به‌طور متوسط حدود 6/ 2 درصد از GDP خود را صرف تحقیق و توسعه کرده است. اگر این روند ادامه یابد- با توجه به ارزیابی‌های بالا از نرخ آینده GDP- ایالات‌متحده حدود 707 میلیارد دلار در سال 2040 صرف تحقیق و توسعه خواهد کرد.

بنابراین، یا تقریبا برابر می‌شوند یا احتمالا به‌طور قابل‌توجهی بیش از هزینه‌کردهای چین خواهد بود. با این وجود، سطوح احتمالا بالای آینده در هزینه‌کرد چین در تحقیق و توسعه بی‌تردید طی یک بازه میان‌مدت تا بلندمدت (نسبت به شرایط فعلی) به سطوح بالایی در نوآوری‌های تکنولوژیک در قلمروهای نظامی خواهد رسید. یک هشدار به تصویری از ظرفیت قدرتمند و به سرعت در حال رشد تحقیق و توسعه‌ چین بر کیفیت نوآوری‌های تکنولوژیک چین متمرکز است. به گفته یک تحلیلگر، با وجود تلاش‌های چین در تحقیق و توسعه «هیچ نوآوری یا پیشرفت تکنولوژیک به نام چین در سطح جهان رقم نخورده است.» در حالی که چین تمایل خود برای سرمایه‌گذاری منابع کلان در توسعه ظرفیت‌های علمی و تکنولوژیک خود را نشان داده است اما برای برخی ناظران، هنوز خیلی زود است که چین از حیث نوآوری‌های تکنولوژیک جایگزین آمریکا شود.

براساس همین تحلیل، بخشی از دلیل این است که سیستم تک حزبی چین «توانایی مردم برای اندیشیدن و ارتباط آزاد به منظور پیشبرد مرزهای علمی و تکنولوژی» را محدود می‌کند. با این حال، همچنین باید در نظر داشت که بسیاری از پیشرفته‌ترین فناوری‌های ارتباطاتی در آمریکا در اصل یا با ترغیب و تشویق دولت به دست آمد یا در نتیجه حمایت مالی دولت و نوآوری‌های نظامی مربوطه و نه فقط به‌خاطر تلاش‌های مستقلانه‌ای که در بخش‌خصوصی رخ می‌دهد. در دولت‌های اقتدارگرا، این نوآوری‌های دولتی در بخش‌های نظامی و استراتژیک می‌تواند شامل سطح بسیار بزرگ‌تری از اندیشه مستقل و نوآورانه باشد و این کمتر در اجتماع نمود دارد.

قابلیت‌های نظامی چین- آمریکا

فرسایش احتمالا معنی دار در قابلیت اقتصادی و تکنولوژیک نسبی آمریکا برای تولید منابع نظامی برای استفاده در منطقه آسیا- پاسیفیک در مقایسه با چین تاثیر مخرب عمده‌ای بر موقعیت دیرینه نظامی و غالب آمریکا در حوزه‌های دریایی اعمال خواهد کرد. به‌طور اخص، طی دو یا سه دهه آینده این تغییر منجر به از دست دادن برتری نظامی آمریکا در بیشتر منطقه غرب پاسیفیک - در 1500 تا 2 هزار مایلی دریایی از خط ساحلی چین- و ظهور مجموعه‌ای از استقرار نیروهای تقریبا متوازن و مساوی چین- آمریکا خواهد شد. اگرچه ایالات‌متحده ظرفیت‌های جدیدی- مانند F-22 و زیردریایی‌های کلاس ویرجینیا- را برای غرب پاسیفیک به‌کار گرفته اما خدمات نظامی با چالش‌های عمدتا اقتصادی در زمینه سرمایه‌گذاری مجدد در تجهیزات و ایجاد آمادگی در نیروها روبه‌رو شده است.

براساس یافته‌های اخیر CSIS، در مقایسه با گسترش سریع سرمایه‌گذاری‌های نظامی چین، آمریکا با «پیش‌بینی هزینه‌های دفاعی اندک‌تر در بلندمدت نسبت به آن چیزی که چند سال پیش برنامه‌ریزی کرده بود» با چالش‌های جهانی دست به گریبان است. با نرخ فعلی توسعه قابلیت‌های آمریکا «توازن قدرت نظامی در منطقه علیه ایالات‌متحده در حال تغییر است. چنین تغییری در توزیع قدرت نظامی در بیشتر سیستم‌های نظامی- تسلیحاتی کلیدی و حمایت از قابلیت‌هایی که در حال حاضر و در آینده در حوزه دریایی عمل می‌کند مانند زیردریایی ها، شناورهای رزمی، هواپیماهای جنگنده تاکتیکی، بمب‌افکن‌های استراتژیک، موشک‌های بالستیک و کروز و سیستم‌های یکپارچه و پیشرفته‌تر C4ISR به‌طور فزاینده‌ای روشن شده است. در حالی که آمریکا همچنان تعداد قابل‌توجهی از بیشتر این سیستم‌ها را «در» یا «نزدیک» غرب پاسیفیک به‌کار می‌گیرد اما چین در بسیاری از موارد شکاف گذشته در چنین قابلیت‌هایی را با به‌کارگیری تعدادی از سیستم‌های پیشرفته که پیوسته در حال افزایش است، پر‌کرده است. برای پکن، اینها شامل موارد زیر است:

* زیردریایی‌های هسته‌ای و دیزلی قابل اطمینان تر، آرام‌تر و توانمندتر.

* ناوشکن‌ها و ناوچه‌های توانمندتر، احتمالا با تاکیدی بیشتر بر ناوشکن‌ها به جای ناوچه‌ها.

* تعداد بیشتری از جنگنده‌های نسل چهارم (و احتمالا پنجم).

* موشک‌های بالستیک و کروز کوتاه برد و احتمالا میان برد که شامل طیف گسترده‌ای از موشک‌های دوربرد زمینی، دریایی (و زیردریایی) و هوایی ضدکشتی و موشک‌های کروز ضدکشتی می‌شود.

علاوه بر این چین پیشرفت‌های تدریجی در چند حوزه دیگر را به‌دست خواهد آورد که بسیار به توازن قدرت آینده در دریا در غرب پاسیفیک مربوط است که عبارتند از:

* سیستم‌های دریایی شبه نظامی که بر کشتی‌های مسلح گارد ساحلی «وایت هال» متمرکز است.

* سیستم‌های دفاع هوایی پیشرفته و دوربرد.

* ادغام کلی نیروها و آگاهی از طریق سیستم‌های بهبود یافته C4ISR و قابلیت‌های عملیات مشترک.

* حمل‌ونقل و سوار و پیاده کردن در دریا و در هوا.

* گشت‌زنی‌های دریایی مکرر و سطحی و زیرسطحی در سراسر غرب پاسیفیک.