اردوغان در خط پایان

«کارلوتا گال»، گزارشگر رویترز نوشت: بدترین بحران اقتصادی ترکیه از سال ۲۰۰۱ اردوغان را با محدودیت در رویکرد اقتدارگرایانه‌اش مواجه کرده و ممکن است خط پایانی بر موفقیت‌های بلندمدتش بکشد. با این حال، بحران در اقتصاد ترکیه می‌تواند ابعاد جهانی داشته باشد.  اگرچه از یکسو اعتماد سرمایه‌گذاران در بازارهای درحال ظهور دیگر را دچار خدشه می‌سازد اما نگرانی‌هایی برانگیخته دال بر اینکه وخامت بانک‌های ترکیه می‌تواند در مناطق توسعه‌یافته‌ای مانند اتحادیه اروپا هم تاثیر بگذارد.  به گفته تحلیلگران، مشکلات اقتصادی ترکیه عمدتا ریشه در شخص اردوغان دارد. این مشکلات ارتباط کمی با مناقشه او با آمریکا دارد.

رئیس‌جمهور ترکیه محاصره اقتصادی کشورش را ادامه کودتای ژوئیه ۲۰۱۶ دانست و گفت: «ترکیه با یک محاصره اقتصادی مواجه است. از همان ابتدا مشخص بود که حملات علیه ترکیه که در ژوئیه ۲۰۱۶ آغاز شد، تمامی نخواهد داشت.» گزارشگر نیویورک‌تایمز می‌نویسد اگرچه اردوغان مدعی کنترل و حاکمیت گسترده بر تمام ابعاد قدرت در ترکیه است – مثل رسانه‌ها، سیستم قضایی، سیاست خارجی و تصمیم‌سازی سیاسی- اما معلوم نیست که بتواند اقتصادی را که تا اندازه زیادی به اقتصاد جهانی گره خورده به اراده شخص خود منوط سازد. به عبارت دیگر، اقتصاد این کشور به‌طور فزاینده‌ای به بازارهای جهانی نیاز دارد. برخی معتقدند اردوغان ممکن است به سرنوشت رئیس‌جمهور چین دچار شود. تحلیلگران چینی بر این باورند که وقتی «شی‌جین‌پینگ» تمام قدرت را به‌دست آورد و اختیارات خود را افزایش داد دچار یک «وضعیت معکوس» شد؛ به این معنا که تمام ضعف‌ها و کاستی‌ها به گردن او افتاد و مدتی است دیگر خبری از او در رسانه‌ها نیست. گزارشگر نیویورک‌تایمز بر این باور است که اگر ترکیه به مسیر چین برود دیری نخواهد پایید که تمام «کاسه و کوزه‌ها» بر سر اردوغان شکسته شود و قدرت مطلق دیگر به‌کار نیاید. «کارلوتا گال» می‌افزاید رهبران اقتصادی هشدار داده‌اند که اقتصاد با رویکرد اقتدارگرایانه اردوغان سازگار نیست و ترکیه از این گرداب خارج نخواهد شد؛ مگر اینکه این کشور اصلاحات ساختاری عمده‌ای را به تصویب برساند که باعث شود بسیاری از محدودیت‌های ایجاد شده از سوی اردوغان، از دست و پای اقتصاد باز شود. این موارد اصلاحی عبارت است از آزادی مطبوعات، دستگاه قضایی مستقل و بازگشت قدرت به پارلمان.

گام بعد آزادی زندانیان سیاسی است که کمک خواهد کرد روابط با اروپا ترمیم شود. «امید پامیر»، سفیر سابق ترکیه در ناتو می‌گوید: «باید کاری در داخل انجام دهیم. در آن صورت است که سرمایه‌گذاران امیدوار می‌شوند، اعتماد می‌کنند و می‌آیند.»

اخبار مرتبط