نگاه دیگران-بخش صدوچهل‌وهفتم
استاد بازی‌‌ها: هنری کیسینجر و هنر دیپلماسی خاورمیانه‌‌ای
کیسینجر سپس گزارش داد که اسد از دادن چیزی به وی [کیسینجر] درباره موضوعی که برای او [مایر] مهم‌تر بود، یعنی اسرای اسرائیلی، خودداری کرده است. فهرست اسرا و بازدیدها تنها پس از توافق بر سر جدایی انجام و ارائه می‌شود. هر اقدامی پیش از آن، از نظر اسد، دادن چیزی در ازای «هیچ» بود. کیسینجر سپس ارزیابی خود را اضافه کرد که یا پیش‌گویانه بود یا نشان‌دهنده تفاهم غیر مستندی بود که وی با اسد به‌دست آورده بود: اینکه رهبر سوریه فهرست اسرا و بازدیدها را در آغاز مذاکرات جدایی به او [کیسینجر] می‌داد و اسرا در پایان آن [مذاکرات] به اسرائیل بازگردانده می‌شدند.
درباره اصل قرارداد جدایی، پیش‌بینی او نیز کاملا درست بود: «قضاوت من این است که اگر آن جیبی را که بعد از ۶اکتبر (و هر چیز نمادین بعد از ۶اکتبر، حتی یک یا دو کیلومتر) پر کردید، رها می‌کردید، او به‌یقین آن را می‌پذیرفت.» گلدامایر هرگونه پیشنهاد یا معاوضه پایاپای را برای تهیه فهرست اسرا و بازدیدهای صلیب سرخ که کنوانسیون ژنو و حقوق اساسی بشریت می‌طلبید، رد کرد. مایر به دعوت‌نامه کنفرانس ژنو روی آورد. او که از ترتیب‌بندی واژه‌های آن راضی نبود، به دنبال تضمین کتبی از ایالات‌متحده بود مبنی بر اینکه فلسطینی‌ها «بیرون بمانند». کیسینجر سعی کرد با دادن قول به مایر وی را مطمئن کند که تا زمانی که من [کیسینجر] وزیر امور خارجه‌ام، «شما هرگز از سوی من برای پذیرش عرفات به‌عنوان یک شریک مذاکره تحت‌فشار قرار نخواهید گرفت.»
اما او [کیسینجر] خود را موظف به فراتر از این نمی‌دانست؛ زیرا همان‌طور که با اشاره‌ای تهدیدآمیز به مایر گفته بود، «معتقدم که شما نمی‌توانید به کنفرانس نروید.» مایر پاسخ داد که اسرائیل شرکت خواهد کرد، فقط به سالن نمی‌رود و با سوری‌ها نمی‌نشیند، مگر اینکه فهرست اسرا به‌زودی ارائه شود. کیسینجر گفت: درهرصورت، اسرائیلی‌ها باید در ژنو حاضر می‌شدند؛ اگر این کار را نمی‌کردند، بحران نفت افکار عمومی را علیه آنها می‌کرد. این به یک بحث مهم چندمنظوره تبدیل شده بود؛ چراکه کیسینجر همچنین به ملک فیصل هشدار داده بود که تحریم، افکار عمومی آمریکا را علیه عربستان سعودی خواهد کرد. او نرم شد: «باید بگویم بیرون بردن فلسطینی‌ها کمک می‌کند.»
بااین‌حال، مایر در شام بعدی با همکارانش، زمانی که کیسینجر دوباره درباره نحوه برگزاری کنفرانس صحبت کرد، احساس مایر مبنی بر ناعادلانه بودن همه آن کارها دوباره بازگشت. مایر گفت: «شما می‌گویید اگر جنگی دربگیرد، یا [تحریم] نفت برداشته نشود، ما با تحریم مواجه می‌شویم... یا از سوی سازمان ملل یا به‌دلیل نبود حمل‌ونقل هوایی.» مایر افزود: «خواه عادلانه باشد یا نباشد، اخلاقی باشد یا نباشد، شما می‌گویید هر زمان که مذاکرات شکست بخورد، به این دلیل است که ما خواسته‌های مصر یا سوریه را نپذیرفته‌ایم... آیا نقطه‌ای وجود دارد که ایالات‌متحده بگوید اسرائیل درست می‌گوید؟» کیسینجر مسوولیت مایر را در قبال وضعیت مخمصه کنونی اسرائیل به او یادآوری کرد و گفت: «درست یا نادرست، تصور کنونی این است که اسرائیل به مدت ۶سال بیش‌ازحد لجباز بود و در جنگ اکتبر نقش داشت. شروع دوباره جنگ عواقب فاجعه‌باری خواهد داشت.»
مایر تسلیم شد. شام در ساعت ۱۲:۴۲بامداد به پایان رسید. مایر در ساعت یک‌بامداد کابینه خود را تشکیل داد که دعوت‌نامه و تفاهم‌نامه ایالات‌متحده-اسرائیل را بدون قید و شرط تایید کرد. کیسینجر موفق شده بود موافقت اسرائیل را با نحوه برگزاری کنفرانس تضمین کند. این واقعیت که او [کیسینجر] این کار را در آستانه انتخابات اسرائیل انجام داده بود- زمانی که مایر و کابینه‌اش در بدترین حالت خود قرار داشتند- دستاوردی بزرگ بود. بی‌هیچ تردیدی وابستگی اسرائیلِ پسا جنگ به ایالات‌متحده به کیسینجر کمک کرد. اما او [کیسینجر] توانسته بود ترس آنها را به‌طور موثری کنترل کند.
