خسته و کوفته

نتایج انتخابات پارلمان اروپا برای چپگراهای اکثر کشورهای اروپا‌، بخصوص انگلستان ضربه‌ای سنگین بود. شادی آذری- آن شب نه تنها برای سوسیالیست‌های اروپا شبی وحشتناک بود بلکه برای آنهایی که به اروپایی با مرزهای باز معتقدند نیز همینطور بود. با پایان یافتن انتخابات پارلمان اروپا در روز یکشنبه ۷ ژوئن پس از ۴ روز رای‌دهی در ۲۷ کشور، روشن شد که این فقط حزب کار انگلستان نیست که شکست سختی را متحمل شده است. به بیان رهبران سوسیالیست پارلمان اروپا، حزب چپ میانه «غروب بسیار تلخی» را تحمل کرد که تایید‌کننده شکست آن‌ در استفاده ازفرصت بحران مالی بود. بحران مالی‌ای که مطلوب منتقدین بی‌عدالتی‌های بازار آزاد بود.

در عین حال آرا در شرایطی برای احزاب محافظه‌کار در حد ثابت یا کمی کمتر از گذشته بدست آمد که آمار مشارکت در انتخابات پارلمان اروپا با کاهشی شدید به پایین‌ترین حد تاریخی خود رسید و تنها ۴۳‌درصد در انتخابات شرکت کردند. در بسیاری از کشورها آرای مخالفان به سیاستمدار‌های پوپولیست در حاشیه و معتقد به راستگرایی افراطی تعلق گرفت. سیاستمدارانی که معتقد به بستن مرزها، برگرداندن مهاجران به سرزمین‌هایشان و حتی رد اتحادیه اروپا در شکل کنونی‌اش هستند.

در انگلستان دو عضو حزب ملی بریتانیا که خود به نژادپرستی‌شان اذعان دارند انتخاب شدند و در هلند یک حزب پوپولیست که به ممنوعیت قرآن و تعطیلی پارلمان اروپا رای داده است با ۱۷‌درصد آرا ۴ کرسی را به خود اختصاص داده است. راستگرایان افراطی و احزاب ضد مهاجران کرسی‌های استرالیا، دانمارک، اسلواکی و مجارستان را به خود اختصاص دادند.

تیرگی سرنوشت دولت حزب کار انگلستان از آن‌جا آغاز شد که حزب استقلال این کشور که معتقد به کناره‌گیری از اتحادیه اروپاست توانست آن را به جایگاه سوم تنزل دهد. اکنون حزب استقلال انگلیس ۱۳ کرسی دارد که یک کرسی بیش از کرسی‌های حزب کار است و با فاصله زیادی پس از محافظه‌کاران جای دارد. محافظه‌کاران با ۲۴ کرسی نزدیک به ۲۹‌درصد آرا را به خود اختصاص داده‌اند.

در آلمان حزب سوسیال دموکرات بدترین نتیجه تاریخی خود را بدست آورد و تنها ۲۱‌درصد آرا را به خود اختصاص داد. این شرایط بخاطر وجود دموکرات مسیحی آنگلا مرکل برای آن‌ها رقم خورد.اگرچه آنگلا مرکل در جایگاه نخست قرار می‌گیرد، اما حزب او نسبت به انتخابات سال ۲۰۰۴ شاهد کاهش آرای خود بودند. اما شاید بتوان گفت که برندگان بزرگ آن شب در آلمان لیبرال‌های طرفدار کسب‌و‌کار از حزب دموکراتیک آزاد بودند که آرای آن‌ها دو برابر شد و به ۱۱‌درصد رسید. در فرانسه حزب سوسیالیست توانست از سقوط به جایگاه سوم توسط حزب سبز بگریزد‌. سوسیالیست‌های حاکم در اسپانیا نیز به حزب راست میانه باختند و در لهستان چپ‌ها ضربه‌ای سنگین را متحمل شدند چون ۷۵‌درصد آرا به احزاب محافظه‌کار اختصاص یافت.

در ایتالیا تمرکز بر مهاجرت‌های غیر قانونی و حمایت از کارگران کافی بود تا پیروزی را نصیب سیلویو برلوسکونی و حزب محافظه‌کار او به نام حزب آزادی کند.

در مجموع می‌توان گفت که پارلمان اروپا با این انتخابات دگرگون شد. سوسیالیست‌ها همچنان دومین گروه بزرگ این پارلمان باقی‌ماندند، اما تعداد آنان کاهش یافته است و مجبور خواهند بود بیش از آن زمان که با حزب سبز یا دیگران بودند ائتلاف تشکیل دهند. بزرگترین گروه راست میانه نیز با ترک محافظه‌کاران انگلستان تغییر شکل خواهند یافت. آنان می‌گویند یک اتحاد ضد فدرالی به همراه احزاب راستگرا در پارلمان اروپا تشکیل خواهند داد و اغلب متحدان خود را از اروپای شرقی جذب خواهند کرد.