سیاست تجاری کاندیداهای ریاست‌جمهوری آمریکا

مترجم: رفیعه هراتی

وقتی صحبت از یک معامله تجاری است فکر خواهید کرد که آیا پیامد اصلی آن به نفع اقتصاد آمریکا خواهد بود یا خیر؟ اما برخی مناظرات در مورد سیاست عمومی به این سطح می‌رسد و آمریکا نیز از صحبت در مورد تجارت در سال انتخابات مستثنا نیست. مانورهای اخیر نشان می‌دهد سیاستمداران راغب به صحبت در مورد شایستگی‌شان در تجارت نیستند. در سال ۲۰۰۶ دولت بوش یک توافقنامه تجاری با کلمبیا امضا کرد، اما هفته گذشته، در سایه حمایت نانسی پلوسی، رهبر حزب دموکرات در کنگره برای جلوگیری از تصویب این لایحه به یک قانون اسرار‌آمیز استناد شد. سوزان شوآب نماینده تجاری آمریکا در یک مصاحبه در ۱۳آوریل این اقدام را «سیاست تعصب‌آمیز محض» نامید.

خانم پلوسی می‌گوید: حزبش ضد تجارت نیست. او می‌گوید کلمبیا باید با کشتار رهبران حزب کارگر مبارزه کند (بیش از ۷۰۰نفر کشته از سال ۲۰۰۱ تاکنون). اما او تهدید می‌کند این کار را به تاخیر می‌اندازد تا بوش را مجبور کند در جاهای دیگر پیشرفت کند.

خانم پلوسی می‌گوید: اگر بوش شیوه او را در مورد مشوق‌های اقتصادی از جمله اعتبار مالیات انرژی و هزینه زیربنایی بپذیرد، از به رای گذاشتن این معامله تجاری در کنگره صرف‌نظر خواهد کرد.

جمهوری‌خواهان نیز سیاست را با تجارت بازی می‌کنند گرچه کلمبیا یک شریک تجاری کوچک است، این معامله این مزیت را خواهد داشت که نشان می‌دهد آمریکا از اصرار برای آزادسازی اقتصادی جهان دست برنداشته است. به علاوه بوش بارها موردی برای معامله تجاری با کلمبیا پیدا کرده است؛ نه به دلیل منطق اقتصادی، بلکه به خاطر اینکه این کار به متفق آمریکای لاتین در جنگ علیه موادمخدر کمک کند؛ به خصوص آنکه کشورهای همسایه‌ای ضدآمریکایی چون ونزوئلا به ریاست‌جمهوری هوگو چاوز دارد. جان‌مک‌کین در سرزنش دموکرات‌ها در به تاخیر انداختن این معامله دلایل جورج بوش برای حمایت از این معامله را تکرار کرد؛ ولی به بی‌علاقگی خود به آقای چاوز اشاره نکرد. امروز عوامل بسیاری تجارت را در آمریکا دشوار می‌کنند. یک عامل همیشگی است: سودهای تجارت به طور مساوی و منصفانه در اقتصاد پخش می‌شوند؛ اما هزینه‌ها آشکارتر در چند بخش ظاهر می‌شوند و کارگران و تولیدکنندگان این بخش‌ها که کمتر رقابتی هستند از این مساله آسیب خواهند دید. حمایت سیاستمداران از تجارت در میان اعتراض‌های افراد آسیب‌دیده، از نفوذ آنها می‌کاهد. در زمانی که کمبود اعتبار، بحران وام مسکن و صحبت همگانی در مورد رکود اقتصادی، نگرانی‌های اقتصادی را افزایش داده است، تشکیل پرونده برای تجارت دشوارتر است.

آقای مک‌کین در حمایت از آزادسازی تجارت صادق به نظر می‌رسد و مرکز ثقل حزب جمهوری‌خواهان است (گرچه برخی از اعضای حزب او در مورد تجارت بدگمان هستند؛ زیرا آنها طرفدار اشکال دیگر جهانی‌سازی هستند). اما حزب دموکرات با سرعت در جهت دیگری پیش می‌روند. بیل کلینتون در مورد نفتا، بزرگ‌ترین پیمان تجاری آمریکا (با کانادا و مکزیک) که در اوایل سال ۱۹۹۴ مطرح شد، پافشاری کرد. اما هیلاری کلینتون در طول مبارزه انتخاباتی روی خوشی به تجارت نشان نداده است. هیلاری کلینتون در حالی که در کتابی که در سال ۲۰۰۳ منتشر شد از معاهده نفتا حمایت می‌کند، به عنوان سناتور علیه کفتا (موافقتنامه تجارت آزاد با آمریکای مرکزی) رای داد. او اکنون ادعا می‌کند همیشه با معامله نفتا مخالف بوده است اما به دلیل وفاداری به دولت همسرش ساکت مانده است.

او قبل از امضای هر معامله تجاری جدید یک «وقفه» پیشنهاد کرده است. باراک اوباما، رقیب دموکرات خانم کلینتون، نیز سابقه متناقضی دارد. او نیز علیه کفتا رای داد و معامله نفتا را معامله بدی دانست. او می‌گوید از تهدید خروج از نفتا استفاده خواهد کرد تا اختیارات آمریکا را در به مذاکره گذاشتن آن به عنوان رییس‌جمهوری تقویت کند. مشاور اقتصادی او در یک گفت‌وگوی خصوصی با دیپلمات‌های کانادایی گفت: اظهارات ضدتجارت اوباما بیش از آنکه یک اصل سیاسی باشد، یک موضع سیاسی بود. اما اظهارات جدی هر دو دموکرات در مورد تجارت احتمالا ادامه خواهد داشت. دموکرات‌ها در حال گذراندن فرصت شش هفته‌ای بین آخرین انتخابات دور مقدماتی در چهارم مارس و رقابت بعدی در پنسیلوانیا در بیست‌ودوم آوریل هستند. این ایالت از سال ۲۰۰۱ بیش از ۲۰۰هزار شغل تولیدی را از دست داده است. بنابراین این ایالت مکانی است که رویکرد کاندیداها در آن درمورد تجارت با کشورهای خارجی به خصوص چین از نظر سیاسی می‌تواند بر ایشان بسیار مفید باشد.

منبع: اکونومیست