اگر سلامت مالی هم نداشت شک نکنید زبانش کوتاه می‌شد. پس، خوب یا بد، آنچه مهم است این است که بدانیم فرصت زیادی نداریم تا مثل همیشه از رقبای منطقه‌ای جا بمانیم.

برای جانماندن باید عجله کرد. اگر به هر دلیلی در این چهار سال نتوانیم قراردادهای بزرگ ببندیم و میادین نفت و گازمان را توسعه دهیم، سال ۱۴۰۰ درک خواهیم کرد دیگر چقدر دیر شده است! پس زنگنه هیچ راهی ندارد تا به نام «وطن‌دوستی» پر‌امید و پر شور چونان دوره انقلاب و جنگ، روند توسعه صنعت نفت را پیگیری کند با همه فشارهای خارجی. با برخی تنگ‌نظری‌ها و کج‌سلیقگی‌های داخلی. این چهار سال برای صنعت نفت ایران حیاتی است.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.