چرا روحانی دست به کار نمی‌شود تا جای وزرای ناامید را با امیدواران عوض کند؛ ژنرال‌هایی که در دولت یازدهم خودی نشان دادند و حالا ترجیح می‌دهند چندان در مرکز توجه و حرف و حدیث قرار نگیرند.

عده‌ای هم که به قول روحانی در پی برنامه‌ریزی برای ۵ سال و ۱۰سال آینده خود هستند. این وزرا که شاید با سفارش برخی چهره‌ها کرسی هیات دولت را به دست گرفته باشند، ترجیح می‌دهند به جای تمرکز بر دولت مستقر به فکر گعده‌ها و لابی‌گری‌های چهره‌هایی خارج از دولت باشند و احتمالا سیاست‌هایی خارج از چارچوب دولت را دنبال کنند.

یکی از مهم‌ترین نقدهای سیاست‌ورزان به مجموعه هیات دولت در دوره گذشته این بود که چرا روحانی یک تنه باری را به دوش می‌کشد و در بسیاری از بزنگاه‌های مهم خود اوست که در نقش سخنگو در تقبیح یا تحبیب واقعه‌ای سخن می‌گوید، تلویحا به موانع خارجی دولت اشاره می‌کند و حتی از عملکرد مثبت دولت گزارش می‌دهد.

سخنان این روزهای روحانی نشان می‌دهد او یا نیت تغییر ارنج دولت و خداحافظی با ناامیدان کابینه را دارد یا آنکه با وعظ و خطابه گلایه آمیز و هشدار‌دهنده‌اش می‌خواهد وزرایش به ویژه ناامیدان را در بیان موانع و مشکلات سهیم کند تا جدای از پذیرش سهم‌القدر نقش‌شان در مسائل و مصایب دولت، پاشنه کفش‌های‌شان را برای خلاقیت و حل مشکلات بالا بکشند. آیا روحانی به اهداف خود خواهد رسید؟

 

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.