تداوم کسادی مسافرت‌های شهری و بین‌شهری در آمریکا
این شرکت‌ها میلیون‌ها دلار را صرف این موضوع کرده‌اند، زیرا کمبود راننده منجر به طولانی شدن زمان انتظار برای مشتریان و افزایش قیمت‌ها می‌شود. شرکت‌های اوبر و لیفت تلاش زیادی در این زمینه انجام داده‌اند، اما برخی از رانندگان سابق آنها، حتی به دنبال این بسته‌های تشویقی نیستند یا سعی در افزایش قیمت خدمات خود ندارند. درصد زیادی از رانندگان نیز که هنوز از شیوع این بیماری دوام آورده‌اند قصد ندارند به کار خود بازگردند.
به گزارش بخش ترجمه شرکت‌ها، نیکول مور، سازمان‌دهنده داوطلب در اتحادیه رانندگان، در گفت‌وگو با واشنگتن‌پست، اظهار کرد که گویی رانندگان در اعتصاب خاموش قرار دارند. دن ایوز از ودبوش، شرکت خدمات مالی آمریکایی، در یک ایمیل در این خصوص گفت: در حال حاضر این مشکل کوچکی برای اوبر و لیفت از نظر کمبود راننده و افزایش قیمت در ایالات‌متحده است. وی افزود: تعداد رانندگان ۴۰ درصد کمتر از ظرفیت کامل این شرکت‌ها است. رانندگان سابق این شرکت‌های سرویس حمل‌ونقل اشتراکی، در حال حاضر به دلایل مختلفی از کار به دور هستند. بسیاری از آنها ترس از ادامه شیوع کرونا و بیمار شدن خودشان دارند که در وهله اول همین امر باعث شده است فعلا دست از رانندگی بردارند. این در حالی است که براساس داده‌های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات‌متحده، در حال حاضر، کمتر از ۵۰درصد جمعیت ایالات‌متحده به‌طور کامل علیه کووید- ۱۹ واکسینه شده‌اند.
لویی وو، یکی از ساکنان تگزاس و راننده سابق تاکسی‌های اینترنتی، به CNBC گفت: این بیماری هنوز تمام نشده و مردم هنوز هم می‌توانند بیمار شوند و آن را منتقل کنند. طبق گفته اوبر، ۸۰درصد رانندگان تمایل داشتند واکسینه شوند و به کار خود بازگردند. این شرکت همچنین به‌عنوان بخشی از تلاش خود برای برگرداندن افراد به جاده‌ها، در واکسیناسیون سرمایه‌گذاری زیادی کرده است و از اوایل ماه جولای سرویس واکسیناسیون نقطه‌ای رایگان را ارائه می‌دهد. برخی از رانندگان دیگر نیز به مشاغل موقتی روی آورده‌اند و از انتقال بیماری بیمناک هستند؛ مشاغلی مانند پیک تحویل غذا و مواد غذایی که نیاز به ارتباط مستقیم با مردم ندارند. این امر به آنها امکان می‌دهد استهلاک و فرسودگی کمتری در خودروهای خود داشته باشند، خصوصا با افزایش قیمت بنزین و قیمت قطعات خودرو، آنها این مشاغل را ترجیح می‌دهند. هری کمبل، مدیر وبلاگ The Rideshare Guy، در یک ایمیل گفت: هنگام شیوع بیماری همه‌گیر، در مشاغلی مانند تحویل غذا به مشتریان، ارتباط با آنان کمتر است، به‌خصوص در مقایسه با حمل مسافر در صندلی عقب خودرو. وی افزود: همچنین خودروی شما مسافت کمتری را می‌پیماید؛ زیرا مردم معمولا به رستوران‌های اطراف خود غذا سفارش می‌دهند، در مقابل، راننده سرویس حمل‌ونقل مسافری که تمام‌وقت کار می‌کند، به‌طور میانگین هزار مایل در هفته یا بیشتر با خودروی خود طی مسیر می‌کند، این در حالی است که بسیاری از رانندگان از سروکله زدن با مردم هم خسته شده‌اند. برخی از رانندگان همچنین از مزایای بیمه بیکاری استفاده می‌کنند که اواخر امسال منقضی می‌شود. برای عده‌ای از رانندگان سابق هم، ممکن است تمدید مزایا در پاییز، آنها را وادار به ارائه خدمات کند. کریس گریس، راننده تاکسی اینترنتی ادعا می‌کند که در ماه سپتامبر داستان فرق خواهد کرد و این به دلیل بیکاری رانندگانی است که منتظر پایان همه‌گیری کرونا مانده‌اند.
مشاغل بهتر
اوبر و لیفت تاکید فکر می‌کنند مشکلات عرضه و تقاضا در سه‌ماه سوم که از یکم ژوئیه آغاز شد، بهبود خواهد یافت. با این حال، اگر تقاضا از عرضه پیشی بگیرد، می‌تواند شرکت‌های سهامدار را تحت‌فشار قرار دهد تا تصمیمات اساسی‌تری را در مورد معضل رانندگان اتخاذ کنند. به گزارش وال‌استریت ژورنال، به‌عنوان‌مثال اوبر در حال بررسی تخصیص بودجه آموزش و برنامه‌های ایجاد مشاغل است. براساس گزارشی که جمعه گذشته منتشر شد، شرکت لیفت نیز در حال بررسی راه‌های کاهش هزینه‌های رانندگان است، اما بسیاری از رانندگان طعم و مزه چگونگی کار کردن خارج از اقتصاد گیگ (شغل‌های موقتی و پاره‌وقت) را چشیده‌اند. مور گفت رانندگانی را می‌شناسد که از زمان آغازین شیوع کرونا، شغل اداری گرفته‌اند یا به رانندگی با کامیون روی آورده‌اند و از این رو قصد بازگشت ندارند. از طرف دیگر برخی از کارگران فعال چنین مشاغلی از نحوه پرداخت این غول‌های حمل‌ونقل به‌ویژه با ادامه قیمت‌گذاری کنونی، ناامید شده‌اند. واشنگتن‌پست ماه گذشته گزارش داد که به‌‌رغم نرخ‌های بالایی که مسافران می‌پردازند، رانندگان درصد کمی از آن مبالغ را دریافت می‌کنند و رانندگان همچنان با این شرکت‌ها تماس گرفته و از شرایط شکایت می‌کنند و می‌گویند امرار معاش آنها با ادامه برنامه‌های کنونی به‌طور فزاینده‌ای دشوار است؛ مخصوصا وقتی با شرایط روزهای ابتدایی این شرکت‌ها مقایسه شود. مور در ادامه افزود: وقتی رانندگی را شروع کردم، ۸۰ درصد کرایه برای من تضمین شده بود. اگر درصدها به همان منوال قبلی بود، معادله بسیار متفاوتی را می‌دیدیم. در حال حاضر رانندگان بسته به شرایط پورسانت‌های ۲۰، ۳۰، ۴۰ درصدی را دریافت می‌کنند. به گفته گریس این سوال مطرح است که آیا شرکت‌های سرویس حمل‌ونقل اشتراکی متوجه وخامت شرایط خواهند بود یا نه و برای تغییرات اساسی آماده هستند یا خیر. این کمبود همزمان با وعده‌های اوبر و لیفت برای دستیابی به سوددهی براساس تنظیم درآمد قبل از بهره، مالیات و استهلاک (EBITDA) تا پایان سال همراه است و فشار بر این تعادل می‌تواند این هدف را حتی سخت‌تر کند. گریس افزود: اگر این شرکت‌ها باور اصلی تغییر الگو را داشته باشند، می‌توانند حقوق رانندگان را نیز به‌خوبی تامین کنند و نرخ‌های رقابتی خوبی داشته باشند و به سودآوری بهتری برسند که این بازی برد-برد برای هر دو طرف خواهد بود، اما باید این ابتکار عمل را در دست داشته باشند. اوبر با اشاره به محرک تشویقی ۲۵۰ میلیون دلاری خود، از اظهار نظر بیشتر در این خصوص خودداری کرد. سخنگوی شرکت لیفت نیز به سخنان مدیر خود، جان زیمر، در اواخر ماه مه اشاره کرد و گفت: این شرکت در بهبود شرایط و تامین نیازهای رانندگان خود بسیار مطمئن است. لیفت شرکت حمل‌ونقل است که در سان‌فرانسیسکوی کالیفرنیا مستقر است. لیفت در ژوئن ۲۰۱۲ راه‌اندازی شده است و در حدود ۳۰۰ شهر در ایالات‌متحده ازجمله نیویورک، سانفرانسیسکو و لس‌آنجلس فعالیت و روزانه بیش از یک‌میلیون مسافر را جابه‌جا می‌کند.
