دنیایاقتصاد:
نان یکی از مهمترین اقلامی است که به آن یارانه تخصیص داده میشود. نان یکی از کالاهای اصلی در سبد خوراکی مردم ایران است و از این جهت جایگاهی استراتژیک در امنیت غذایی کشور دارد. بررسی بودجه ۱۴۰۳ نسبت به بودجه سال قبل نشان میدهد که یارانه نان با رشد قابلتوجهی مواجه شده است. بر این اساس در بخش دوم لایحه بودجه ۱۴۰۳ آمده است که سازمان هدفمندی یارانهها موظف به پرداخت ۱۴۳هزار میلیارد تومان یارانه نان است. این در حالی است که در قانون بودجه سال ۱۴۰۲ تنها ۵۶هزار میلیارد تومان به صورت مستقیم برای یارانه نان اختصاص یافته بود. با این حال اگرچه اعتبار در نظر گرفتهشده برای یارانه نان در سال ۱۴۰۲ حدود ۵۶هزار میلیارد تومان بوده است، اما دولت سال گذشته حدود ۱۵۹هزار میلیارد تومان برای یارانه نان پرداخت کرده است. این رقم نشان میدهد تا چه اندازه پیشبینی اعتبار در قانون بودجه سال گذشته خطا داشته و منجر به کسری تبصره هدفمندی شده است.
قهوه یکی از نوشیدنیهای محبوب در سراسر جهان است که به دلیل گران بودن آن بهخصوص در ایران، به عنوان کالای لوکس محسوب میشود و تقاضای آن بر اساس قدرت خرید مردم خواهد بود. کشورهای برزیل، ویتنام، کلمبیا، اندونزی، اتیوپی، هندوراس، هند، اوگاندا و مکزیک بزرگترین تولیدکنندگان قهوه در جهان هستند که مشکلات کشت، دلیل افزایش و وارد شدن شوک به قیمت جهانی این کالا بود و طبیعتا افزایش قیمت جهانی بر واردات، کسبوکارهای مرتبط (کافه)، میزان تقاضا و مصرف تاثیر خواهد گذاشت.
بیش از ۱۳۰ کارخانه چایسازی مشغول خرید تضمینی برگ سبز و تولید چای هستند. مدیر اجرایی سندیکای چای با اعلام این آمار گفت: با توجه به شرایط جوی و بارشهای اخیر، برگ سبز چای از کیفیت بالایی نسبت به سال گذشته برخوردار است. حسنی با بیان اینکه قیمت چای پایان هفته تعیینتکلیف میشود، افزود: برآوردها حاکی از آن است که قیمت چای بسته به ارقام مختلف ۳۰ تا ۵۰درصد افزایش یابد. مدیر اجرایی سندیکای چای ادامه داد: برآوردها حاکی از آن است که تولید چای خشک کمتر از ۲۸هزار تن نباشد و بالاتر از ۲۸ هزارتن تابع شرایط جوی است. وی گفت: با توجه به افزایش واردات قهوه، گرانشدن چای و کاهش مصرف پیشبینی میشود که تا پایان سال واردات چای از ۵۰ هزارتن فراتر نرود.
یکی از بخشهایی که میتواند در مشارکت بیشتر مردم در اقتصاد کمک کند، بخش کشاورزی و دام و طیور کشور است. متاسفانه در سالهای اخیر نظر چترهای حمایتی نه تنها مورد توجه نبوده، بلکه به صورت ناآگاهانه یا آگاهانه مورد غفلت قرار گرفته است. نتیجه این بیتوجهی، رشد منفی آن در چند سال متوالی است. عدماختصاص سم، کود، بذر و ماشینآلات کشاورزی به این بخش از تولید، کشاورزان را مجبور کرده این اقلام را با قیمتهای گزاف از واسطههای سودجو خریداری کنند. در صورتی که در کشورهایی که دارای آزادترین اقتصاد باز مبتنی بر بازار هستند، بخش کشاورزی از حمایتهای یارانهای دولتها برخوردارند. حال چرا این سیاست حمایتی از بخش کشاورزی و دامی کشور منسوخ شده است؟