مدیر فروش شرکت دخانیات ایران:
به‌دنبال توزیع و قیمت‌گذاری حرفه‌ای هستیم
مشاور مدیرعامل و مدیر فروش شرکت دخانیات ایران تصریح کرد: براساس تصمیمات اتخاذ شده در اجرای خصوصی‌سازی شرکت دخانیات ایران، وظایف حاکمیتی بدون هیچ‌گونه برنامه‌ریزی، پژوهش، آینده‌نگری و انجام مقدمات لازم برای مدیریت و ساماندهی بازار مصرف سیگار و تعیین جایگاه مناسب دیگر شرکت‌ها از شرکت دخانیات ایران به‌عنوان ناظر بر صنعت دخانیات کشور گرفته شد و آنچه باقی ماند وظایف تصدیگری بود که هیچ اهرمی برای مدیریت بر بازار مصرف نداشت که از این اتفاق می‌توان به‌عنوان یکی از اتفاقات بد دوران فعالیت شرکت دخانیات ایران یاد کرد. وی با بیان اینکه تصمیم‌گیری در این شرکت مانند شرکت‌های رقیب به آسانی نبوده و با دشواری‌های زیادی همراه است، خاطرنشان کرد: مزیت رقابتی اصلی شرکت دخانیات ایران در بازار، تامین و تولید محصول برای اقشار متوسط و رو به پایین بود. اما به علت وجود بخش زیادی از محصولات قاچاق هم رده قیمتی با این محصولات، ضربه بزرگی به تولیدات این شرکت وارد شده است و در سال ۹۷ نیز برای تامین مواد اولیه، ارز دولتی به شرکت‌های خارجی فعال در تولید محصولات دخانی تخصیص داده شد، اما در همین زمان، کمترین ارز را به شرکت دخانیات ایران با قدمت ۱۰۰ ساله دادند. جامعی گفت: هم اکنون نیز با توجه به سیاست‌ها و اقدامات انجام شده، محصولات شرکت دخانیات به بالاترین حد از میزان برای سرمایه‌گذاری و جذب نقدینگی‌های بازار مصرف رسیده است و این موقعیت به‌وجود آمده در سال‌های اخیر کمتر تجربه شده است و در حال تدوین سیاست‌گذاری‌هایی برای استفاده حداکثری از این موقعیت هستیم تا بیشترین سهم را از بازار به‌دست آوریم.
وی با اشاره به کاهش بسیار محسوس فروش در نیمه اول سال ۹۸ افزود: در نیمه دوم سال ۹۸ با تغییر رویکردها و جهت‌گیری منطقی در بازار، حداقل ۲۰ تا ۲۵ درصد و در برخی از محصولات نیز حتی تا ۴۰ درصد افزایش فروش داشته‌ایم و با تقویت توزیع مویرگی توانسته‌ایم کالا را مستقیما به دست مصرف‌کنندگان واقعی برسانیم. مدیر فروش در مورد کسبِ سهم بیشتری از بازار گفت: در ارکان بالادستی و سیاست‌گذار، نیازمند توجه جدی و واقعی به زیر ساخت‌ها و ظرفیت‌های بالقوه شرکت دخانیات ایران برای تولید محصولات داخلی و تامین نیاز بازار مصرف هستیم که البته این امکان و شرایط در شرکت دخانیات با توجه به نیروی انسانی متخصص و ماشین‌آلات و خطوط تولیدی که توانمندی تولید بیش از نیمی از نیاز بازار مصرف را دارد یک آرزو نیست.
