گروه صنعت‌ومعدن- نتایج یک تحقیق حاکی از آن است که با افزایش سهم صادرات فولاد خام،‌ سود قابل‌توجهی عاید صنعت فولاد می‌شود و در عین حال تولیدات محصول نهایی به شدت کاهش می‌یابد. این در حالی است که محدود کردن واردات فولاد خام در ابتدا باعث کاهش سود نهایی تولید محصولات پایین دستی خواهد شد، ولی در سال‌های بعد، این کمبود جبران شده و سود یکسانی عاید کشور خواهد شد. بنابراین محدود کردن واردات فولاد خام در بلندمدت اثرات منفی خود را از دست خواهد داد.

براساس این تحقیق که از سوی «محمدعلی افشارکاظمی» و «احمد ماکوئی» انجام شده،‌ عنوان شده است که با توجه به تعدد معیارهای موثر در تدوین استراتژی و سیاست‌های صنعت فولاد در سطح کلان،‌ اختیارات و میزان دخالت مدیران و سیاست‌گذاران بخش‌ فولاد در متغیرهای موثر شناسایی شده است.

در بخشی از این تحقیق آمده است:‌درصد تخصیص بودجه برای ظرفیت سازی، از متغیرهای تاثیرگذاری است که با افزایش این متغیر، بودجه اختصاصی برای ایجاد ظرفیت محصولات نهایی با ارزش افزوده بالاتر بیشتر و در نتیجه سود بیشتری از فروش و صادرات به‌دست می‌آید.بر این اساس، با افزایش سهم صادرات فولاد خام سود قابل‌توجهی عاید صنعت فولاد می‌شود و در عین حال تولیدات محصول نهایی به شدت کاهش می‌یابد. افزایش صادرات فولاد خام در عین حال که فرصت ایجاد فولاد با ارزش افزوده بالاتر را از کشور ما می‌گیرد، کشور ما را بستری برای بازیگران جهانی فولاد قرار می‌دهد که فولاد خام را با قیمت پایین به فروش می‌رساند و آن کشورها با تکنولوژی‌ها و فرآیندهای پیشرفته فولادی با چندین برابر قیمت تولید خواهند کرد. در حالی که این فرصت می‌تواند در اختیار کشور و بومی‌سازی تکنولوژی تولید آهن و فولاد قرار بگیرد.براساس این تحقیق، محدود کردن واردات فولاد خام در ابتدا باعث کاهش سود نهایی خواهد شد؛ ولی در سال‌های بعد این کمبود جبران خواهد شد و سود یکسانی عاید کشور می‌شود. بنابراین محدود کردن واردات فولاد خام در بلند مدت اثرات منفی خود را از دست خواهد داد و حتی بعد از ۱۰ سال نیز سود را کم نخواهد کرد، پس می‌توان با کاهش واردات فولاد خام در هر سال به مقدار محدود این هزینه را صرفه‌جویی کرد.

در بخش دیگری از این تحقیق، تغییر در قراردادهای کارخانجات و کاهش زمان واردات برای محصولات نهایی به عنوان یکی از علل افزایش قابل‌توجه سود معرفی شده است. این در حالی است که این تغییر در زمان واردات برای فولاد خام و روند واردات و سود حاصل از آن تغییری را به وجود نمی‌آورد. بنابراین بهتر است زمان واردات، حمل‌ونقل و قراردادهای محصولات نهایی را تا حد امکان و حتی کمتر از یک ماه کاهش داد. این کاهش می‌تواند با اتخاذ سیاست‌هایی درباره تغییر کشورهای وارد‌کننده و همسایه صورت پذیرد.

بنابراین تحقیق، با مقایسه سرمایه‌گذاری متفاوت و تاثیر آنها به ویژه در افزایش تولید محصولات خام نهایی، حساسیت بالای مدل را نسبت به این پارامتر متوجه می‌شویم. بنابراین با کاهش این زمان از یک سال به مدت‌های ۸، ۹ یا ۱۰ ماه نیز اثرات مثبتی در سود نهایی به وجود خواهد آمد. از آنجایی که زمان سرمایه‌گذاری خود تابع متغیرهای متفاوتی در صنعت فولاد است و در واقع عملکرد این صنعت به طور سالانه بررسی می‌شود، لازم است مدلی با جزئیات برای این پارامتر طراحی و عوامل اثرگذار بر آن شناسایی شود، سپس اقدام به کاهش این زمان گردد.

در بخش پایانی این تحقیق نیز آمده است که زمان تخصیص بودجه، با توجه به شرایط و امکانات احداث کارخانجات و واحدهای تکمیلی تخمین زده می‌شود. ولی متاسفانه در ایران به علت برنامه‌ریزی‌های غلط و امکان سنجی‌های نادرست برنامه‌های احداث و تکمیل معمولا خارج از موعد خود اجرا می‌شوند. متوسط این زمان را می‌توان با طرح‌های امکان‌سنجی مناسب در استان‌های مورد نظر برای ایجاد ظرفیت قبل از تخصیص بودجه پایین آورد.