تماشای فیلم با بلیت ۶ ریالی

دنیای‌اقتصاد : حسن طهمورث‌نیا مشهور به سیاوش طهمورث، بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما امروز ۷۶ساله می‌شود. او را شاید بتوان یکی از دوست‌داشتنی‌ترین ضدقهرمان‌های سینمای پس از انقلاب دانست؛ چراکه مردم با وجود بازی در نقش‌های اغلب منفی، به‌دلیل تبحرش، همچنان او را با خاطرات خوب به‌یاد می‌آورند. خود درباره این ویژگی می‌گوید: «بدون اغراق می‌گویم آنقدرکه تماشاگر به من لطف دارد فکر نمی‌کنم به کسانی که نقش مثبت بازی می‌کنند آنقدر لطف داشته باشد.

اولین دلیل آن این است که صادقانه کار می‌کنم، ادا درنمی‌آورم و از طرفی نمی‌خواهم کسی را تخریب کنم و دنبال تقلید هم نیستم. دوم اینکه من انسان را با همه داشتنی‌هایش بررسی و بازی می‌کنم. خیلی‌ها می‌گویند نقش منفی! منفی در موقعیت اجتماعی منفی می‌شود. مگر انسان منفی به‌دنیا می‌آید، این اجتماع است که کسی را طرد می‌کند و او را منفی می‌سازد.» سیاوش طهمورث در ۷سالگی پدر خود را از دست داد. وی از ۱۳سالگی برای امرار معاش مجبور به کار کردن شد و به همین دلیل به‌صورت شبانه درس خواند، در ۱۷سالگی به حرفه بازیگری وارد شد و در آن مدت به‌دلیل شرایط مالی بسیار بد، گاهی برادر بزرگ‌ترش به او کمک مالی می‌کرد.

طهمورث از دوران کودکی‌‌ و علاقه‌مند شدنش به سینما تعریف می‌کند: «از آنجا‌که خواهران و برادرانم بسیار از من بزرگ‌تر بودند، همبازی نداشتم و از کودکی به‌دلیل زیاد بودن فیلم هندی در ایران و بلیت ۶ ریالی سینما با دو دوست خود مدام به سینما می‌رفتم، در حدی که فیلم «آقای ۴۲۰» با بازی راج کاپور را بارها و بارها دیده بودم.»

بازیگری و کارگردانی در سریال «همشهری» در سال ۱۳۶۱ از اولین تجربه‌های او در قاب تلویزیون بود. طهمورث با فیلم «آن سفر کرده» در سال ۱۳۶۳ وارد سینما شد و با سریال‌های آینه و گرگ‌ها بیش از پیش به شهرت رسید.

او برای بازیگر وظایفی متصور است که سعی می‌کند خود به آنها عمل کند. وی دراین‌باره می‌گوید: «بازیگر تعهد و به کارش عشق دارد. به عرصه هنر عشق می‌ورزد و هنر را حرفه و شغل نمی‌بیند. ممکن است زندگی‌اش از این راه بگذرد؛ اما نگاه او شغل و حرفه نیست. او در عرصه هنر زندگی می‌کند، انسانیت را می‌بیند؛ چون عشق به عالم هستی را می‌بیند. عشق به انسانیت دارد، عشق به جامعه، عشق به مردم کشورش، عشق به اطرافیانش، دلسوز است. به همین دلیل خودش را متعهد می‌داند.»

طهمورث در انتخاب نقش‌ها با وسواس عمل می‌کند و تعریف می‌کند: «نقش «گرگ‌ها» را خودم انتخاب کردم و برای نقش عمو قدرت «زیر تیغ» در اصل انتخاب نشده بودم به‌رغم اینکه نویسنده و کارگردان مصر بودند، یک شخص دیگری انتخاب شد چند سکانس هم بازی کرد و به اجبار به سراغ من آمدند. ولی من به انتخاب خودم، نقش را انتخاب کردم. «نابرده رنج» را نیز خودم انتخاب کردم «فکر پلید» و «آینه» را هم خودم انتخاب کردم. خادم یک امامزاده را برای حسین تبریزی بازی کردم و هرکس تصویر آن نقش را می‌بیند، تعجب می‌کند و از من سوال می‌کند؛ من هم می‌گویم پدربزرگ من است! من تا متن را نخوانم و آنالیز نکنم مقابل دوربین قرار نمی‌گیرم. حتی به برنامه‌ریزهای پروژه‌ها هم می‌گویم فردا چه سکانس‌هایی فیلم‌برداری می‌شود تا خودم را در آن موقعیت‌ها قرار دهم.»

این هنرمند با وجود شهرت، با مردم مهربان و صمیمی است، تا حدی که گاه خلوت خود را از دست می‌دهد. وی می‌گوید: «من کسی نیستم که بخواهند با من عکس بگیرند و به دیگران نشان بدهند. من هم مثل آنها هستم. این عکس گرفتن‌ها یکی، دو تا هم نیست. در زاویه و موقعیت‌های گوناگون دوست دارند عکس سلفی بگیرند. به‌دلیل لطفی که آنها دارند و مسوولیتی که من احساس می‌کنم نمی‌توانم به آنها نه بگویم، این باعث می‌شود خلوت اتاق خودم را به حضور در بوستان و سینما و اماکن عمومی ترجیح بدهم.»

طهمورث تاکنون در ۱۹ فیلم‌ سینمایی و ده‌ها سریال‌ تلویزیونی بازی کرده که آخرین‌ آنها با عنوان «شرم» به تازگی از شبکه سوم سیما پخش شده است.