داور ایرانی جشنواره کن تصریح کرد
راز جذابیت سینمای ایران برای جشنواره‌ها
آیا این جشنواره با توجه به اینکه در سال‌های اخیر، فیلم‌های تجاری مانند سریع و خشن را در بخش فرعی اکران کرده، دچار تغییر در سیاستگذاری و رویکرد شده و جهات هنری آن کمرنگ شده است؟
همان‌طور که می‌دانید من داور دو هفته کارگردانان و منتقدان (فیپرشی) هستم و بیشتر فیلم‌های این دو بخش را می‌بینم اما فیلم‌های بخش رقابتی و اصلی را هم تلاش می‌کنم که حتما ببینم. مانند فیلم «آنت» ساخته «لئوس کاراکس» که فیلم افتتاحیه بود و امتیاز بالایی از منتقدان گرفته است.
البته همه جشنواره‌ها تلاش می‌کنند فیلم‌های مهم را در نیمه دوم برنامه قرار بدهند تا بتوانند تیم‌های رسانه‌ای را هم تا مراسم اختتامیه نگه دارند که در ایران هم این سیاست دنبال می‌شود.
اما درباره سوال شما باید بگویم درست است که این دست آثار در جشنواره ورود پیدا کرده‌اند اما کن مبنای خودش را به‌عنوان یک جشنواره ART HOUSE تعریف کرده است که حتی با ARTISTIC هم فاصله دارد. به این معنا کن خود را «خانه هنر» معرفی می‌کند که نگاه محض هنری و رادیکال دارد.
کن تلاش می‌کند با حمایت از اقلیت‌ها تعریف خود را از دموکراسی بیان کند و حمایت از اکثریت معنای چندانی ندارد. به‌عنوان مثال امسال انتخاب شخصیت «اسپایک لی» به‌عنوان کارگردان سیاه و حتی انتخاب موسیقی‌های حاضر در جشنواره که از موسیقی‌های بلوز سیاهان است و همین‌طور تعداد فیلم‌هایی که از کشورهای آفریقایی‌تبار آمده است همگی در جهت حمایت از سیاهان است.
اما امسال برای اینکه بتوانند مردم را با شعار بازگشت به سینما به آن برگردانند مجبور بودند فیلمی مانند «سریع و خشن» را هم در کنار بخش اصلی اکران کنند چراکه خیلی از افرادی که به سینما آمدند با علاقه به تماشای سینما به کن آمده‌اند. از سویی برای حضور در جشنواره باید صندلی از قبل رزرو شده باشد و دیگر از تجمعات شلوغ مقابل سینما خبری نیست، اما با تمام این اوصاف شهر بسیار شلوغ است و همه از سینما حرف می‌زنند.
نگاه و تفکر جشنواره فیلم کن نسبت به سینمای ایران چگونه است؟
درباره نگاه کن به سینمای ایران باید بگویم که سینمای ایران برایش اهمیت زیادی دارد به چند دلیل؛ اول اینکه می‌گوید این من بودم که کیارستمی را کشف و به جهان معرفی کردم و از این بابت موفقیتی که برای کیارستمی رقم بخورد مدیون ما است. خوبی کن این است که آنان را رها نمی‌کند، کاری که ما در ایران بلد نیستیم. مثلا بعد از جایزه دادن به کیارستمی آن را داور می‌کند یا بعد از تقدیر از فرهادی به آن اکران افتتاحیه می‌دهد. پس به جایگاه دادن به آدم‌ها در جشنواره اهمیت می‌دهد.
سینمای ایران برای کن و فرانسه سینمای بسیار جذابی است و از این همه علاقه به سینمای ایران شوکه شدم. علت این است که آنان سینمای ایران را سینمایی بااخلاق و خالص می‌دانند که نمی‌خواهد از روابط غیراخلاقی و خشونت به رویکردهای زیبایی‌شناختی برسد و در عین حال انتقادات اجتماعی درستی را مطرح می‌کند.
برخی رسانه‌ها درباره فیلم‌های فرهادی می‌گویند سیاه است یا در جشنواره دگرباشان رفته است، اما کسی که اینجا هست می‌داند که نگاه آنان به سینمای ایران این‌گونه نیست و چقدر مهم است که هر روز اسم ایران تکرار شود و نام فیلمی آورده شود که اسم ایران را با خود همراه دارد. به نظرم این را باید درک کنیم؛ اینکه خوانش یک فرد از یک فیلم چیست اهمیتی ندارد.
از بازار فیلم کن چه خبری دارید؟ آیا فیلم‌های ما در این سال‌ها توانسته فروش موفقی را تجربه کند؟
بازار فیلم کن امسال به دو صورت مجازی و فیزیکی برگزار می‌شود و فرصت بسیار خوبی است برای سینمای ایران که بتواند فیلم‌های خود را به جهان بفروشد. در اینجا برادران دالوند را دیدم که در حوزه انیمیشن فعالیت می‌کنند و امیدوارم فروش خوبی داشته باشند. باقی هم که نیامدند در چتر مجازی سینمای ایران فیلم‌های خود را می‌فروشند. تا جایی که در جریان امورم بنیاد سینمایی فارابی، انجمن سینمای جوان و چندین شرکت خصوصی زیر چتر بازار سینمای ایران فعالیت می‌کنند.
باید ضمن اینکه فیلم‌های متنوعی را وارد چرخه پخش در سینمای جهان بکنیم، آگاه باشیم که مردم خیلی از کشورهای دیگر تا حدودی هنوز نگاه نادرست و ناپخته‌ای به ملت و کشور ایران دارند.
فروش سینمای ایران در سال‌های گذشته در بازار خوب بوده که تا حدی به‌خاطر موفقیت‌های سینمای ما در مجامع جهانی بوده است. شاید فارابی در طول ۴ سال توانسته باشد بیش از چندصدهزار دلار فروش کند. خیلی از شرکت‌های خصوصی درآمد اصلی‌شان را از همین راه به‌دست می‌آورند پس آن‌قدر آورده داشته است که این مسیر را دنبال می‌کنند. از این حیث اقبال به فیلم‌های ایرانی قابل توجه است.
