اقتصاددانان به‌طور کلی معتقدند چون مسوولیت‌های نگهداری از فرزندان به‌طور نامتناسبی به زنان واگذار شده، زنانی که فرزند دارند با کاهش بهره‌وری و نیز تبعیض از سوی کارفرما مواجه می‌شوند.بررسی دیگری باز هم با استفاده از داده‌های دانمارکی‌ (کشوری که یکی از پیشرفته‌ترین سیاست‌های اجتماعی را در این خصوص دارد) در سال ۲۰۱۶ انجام شده که نشان می‌دهد زنان در سنین مختلف بعد از تولد اولین فرزندشان، کاهش درآمد کوتاه‌مدت چشمگیری را تجربه می‌کنند. همچنین زنانی که اولین فرزندشان در ۳۱ سالگی یا بعد از آن به دنیا می‌آید، در مقایسه با زنانی که در سنین پایین‌تر بچه‌دار می‌شوند، مزایای مالی بیشتری دارند. زنانی که تحصیلات دانشگاهی دارند و بین سنین ۳۱ تا ۳۴ سالگی بچه‌دار می‌شوند، به‌طور متوسط ۱۳ درصد بیشتر از زنانی با همین شرایط که بچه‌دار نشده‌اند، درآمد دارند.

 دلیل آن این است که مادرانی که سن بالاتر دارند، کارمندان باتجربه‌تری هستند و جایگزین کردن آنها برای کارفرما هزینه‌برتر است و در نتیجه ترجیح می‌دهند آنها را حفظ کنند.

تحقیقات دیگری هم نشان داده زنانی که دیرتر بچه‌دار می‌شوند، مدیریت زمان بهتری دارند، جریانات کاری خود را بهتر کنترل می‌کنند و از نظر مالی باثبات‌ترند. البته اثری که مادر شدن بر شرایط کاری دارد، در هر بخشی متفاوت است و به رویکرد ویژه کارفرماها بستگی دارد. همه کارفرماها متعهد به رعایت حقوق زنان نیستند؛ مثلا دولت انگلیس در یک بررسی متوجه شده بیش از یک سوم کارفرماها در بخش خصوصی هنگام مصاحبه‌های کاری، از زنان در مورد تصمیم آنها برای بچه‌دار شدن سوال می‌کنند، درحالیکه این موضوع از سال ۱۹۷۵ غیرقانونی شده است.

منبع: The Financial Times

 

اخبار مرتبط