«فورایجر وان»: پل ارتباطی میان دانشجوها و محققان آکادمیک

نویسنده: Johns Hopkins مترجم: مريم مرادخاني «تحقیقات است که دنیا را پیش می‌‌برد.» اگر به وب‌سایت «فورایجر وان» (ForeagerOne.com) بروید، این نخستین جمله‌‌ای است که به چشمتان می‌‌خورد. این وب‌سایت که ظاهری ساده دارد، طراحی شده تا علاقه‌‌مندان به تحقیقات را به پروژه‌های تحقیقاتی ارتباط دهد. محققان و دانشجویان می‌توانند به راحتی، تحقیقات مورد علاقه خود را از طریق این سایت پیدا کنند و برای کار در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی، ثبت نام کنند. همه‌چیز از دانشگاه جانز هاپکینز شروع شد. دو دانشجو به نام‌‌های «آنش بمار» و «یاش جین» متوجه مشکلی شدند که کسی به آن توجهی نداشت.

اگر دانشجویی علاقه‌‌مند به تحقیقات بود، نمی‌‌دانست از کجا اطلاعات بگیرد که تیم تحقیقات دانشگاه، روی چه موضوعاتی کار می‌کنند و آیا مایل به همکاری با دانشجوها هستند یا نه. اگر هم منبع اطلاعاتی وجود داشت، نهایتا وب‌سایت واحدهای آموزشی دانشگاه بود که معمولا اطلاعاتشان، قدیمی، ناقص و غیراستاندارد است. مهم‌تر از همه، دانشجو می‌‌بایست به واحدهای آموزشی ایمیل بزند و برای همکاری اعلام آمادگی کند، که معمولا جوابی دریافت نمی‌کرد چون واحدها روزانه صدها ایمیل دریافت می‌کنند. آنش می‌گوید: «وقتی بیشتر در این مساله عمیق شدیم، دیدیم که فضای تحقیقات آکادمیک، به طور کلی یک دنیای غیرمتمرکز است.» پس از گفت‌وگو با صدها دانشجو، دانشکده و مدیر در سراسر ایالات متحده، آنها متوجه شدند که برای کسانی که علاقه‌‌مند به کارورزی و همکاری در تحقیقات هستند، هیچ راهی وجود ندارد. پلتفرم‌‌های موجود، مثل «ریسرچ گیت»، امکان همکاری در تحقیقات جدید در دانشگاه‌ها را فراهم نمی‌کردند. و آنجا بود که متوجه شدند یک نارسایی اساسی در زیرساخت‌‌های تکنولوژی دانشگاه‌ها در زمینه ارتباطات تحقیقاتی وجود دارد. آنش می‌گوید: «ما تکنولوژی‌‌هایی طراحی کردیم که به دانشگاه‌ها کمک می‌کند زیرساخت‌‌های تحقیقات آکادمیک ایجاد کنند. تحقیقات آکادمیک، ستون اصلی بسیاری از موسسات آموزشی است. ما دو پلتفرم عرضه کرده‌‌ایم. اولی، فورایجر وان است که با استفاده از آن، دانشجوها می‌توانند برای تحقیقات و همکاری، با مربیان دانشگاهی ارتباط بگیرند. دومی، سمپوزیوم است که به دانشگاه‌ها کمک می‌کند کنفرانس‌‌های تحقیقاتی خود را مجازی برگزار کنند.» در حال حاضر، آنها با بیش از ۱۸۰ موسسه و نهاد آموزشی از طریق این دو پلتفرم همکاری دارند. این پلتفرم‌‌ها تاکنون بیش از ۳۵۰ هزار کاربر دارند. آنش می‌گوید: «خیلی جالب است وقتی می‌‌بینیم چیزی که ساخته‌‌ایم، تا این حد مورد استفاده قرار گرفته.» یکی از جذابیت‌‌های فورایجر وان این است که افراد را از محدوده حوزه کارشان، بیرون می‌‌آورد. آنش خاطره‌‌ای از سال اول راه‌‌اندازی وب‌سایت تعریف می‌کند که برای خودش خیلی جالب است: «یکی از دانشجویان پزشکی، تحقیقاتی فوق‌العاده انجام داده بود اما چون زبان مادری‌‌اش، انگلیسی نبود، به دلیل اشکال‌‌های گرامری و نگارشی نتوانسته بود مقاله‌‌اش را در مجلات معتبر چاپ کند. او از طریق وب‌سایت ما توانست با یکی از دانشجوهای نگارش ارتباط بگیرد. این دو با کمک هم، بخشی از تحقیقات را منتشر کردند. خیلی جالب بود که شنیدم یک نفر که هیچ آشنایی با حوزه پزشکی نداشت، در تالیف مقاله بیولوژی همکاری کرده بود.» به باور او، بهترین همکاری‌‌ها، همکاری‌‌هایی هستند که با افرادی خارج از دایره ارتباطات همیشگی‌مان داریم. آنش و هم‌‌کلاسی‌‌اش که حالا شریک تجاری‌‌اش شده، وقتی دانشجو بودند این استارت‌آپ را راه انداختند. حالا حدود ۴ سال از تاسیس آن گذشته و دیگر یک استارت‌آپ دانشجویی نیست. آنش می‌گوید: «یک استارت‌آپ دانشجویی، منابع زیادی در دسترس دارد و انتظارات از آن و از تو که بنیان‌گذارش هستی، پایین‌‌تر است. چون هم کم سن و سالی و هم مشغله درسی داری. اما وقتی فارغ‌‌التحصیل می‌‌شوی و تمام تمرکزت را روی استارت‌آپ می‌‌گذاری، همه‌چیز تغییر می‌کند. کیفیت زندگی، استقلال مالی و تصویرت از خودت، همگی به فراز و نشیب‌های شرکتت گره می‌‌خورند.» اما او خودشان را خوش‌‌شانس می‌‌داند چون حمایت موسسه شتاب‌دهنده «مس چلنج»،  دانشگاه جانز هاپکینز و سایر کارآفرینان را داشتند تا دوران گذار را پشت سر بگذارند. البته در این مسیر، چالش‌‌هایی هم داشتند. آنش می‌گوید: «شرایط وقتی سخت شد که فارغ‌‌التحصیل شدم و تمام‌‌وقت برای شرکت کار می‌کردم. بقیه همکارانم در آن دوره یا هنوز دانشجو بودند یا جاهای دیگری مشغول به کار بودند. نخستین بار بود که تمام تخم مرغ‌‌هایم را در یک سبد گذاشته بودم. این من را می‌‌ترساند و راستش، حال روحی‌‌ام، با بالا و پایین‌‌های شرکت که مثل یک ترن هوایی بود، تغییر می‌کرد. کلی تغییرات رفتاری و روانی در خودم ایجاد کردم تا به یک نقطه پایدار و آرامش رسیدم.»  به اعتقاد او، رشد فردی یکی از بهترین ثمره‌های این تجربه بوده است. پس از پاندمی، نیاز به این پلتفرم‌‌ها در دانشگاه‌ها بیشتر احساس شد چون تقریبا همه کلاس‌‌ها و جلسات به صورت مجازی برگزار می‌شد. آنش می‌گوید: «رشد شرکت ما پس از پاندمی، شتاب بیشتری گرفت به ویژه درباره سمپوزیوم که به سرعت در موسسات آموزشی گسترش یافت. بسیاری از موسسات پس از وقوع پاندمی نمی‌‌دانستند چطور کنفرانس‌‌های خود را مجازی برگزار کنند چون تکنولوژی مناسبی برای کنفرانس‌‌های مجازی که مختص حوزه تحقیقات و آکادمی باشد، وجود نداشت.» درخواست‌‌ها بسیار زیاد بود. تا آن زمان، سمپوزیوم، محصول جانبی آنها بود اما بلافاصله به یک محصول اصلی تبدیل شد که قیمت‌‌گذاری و پایگاه مشتری خودش را داشت. آنش می‌گوید: «ما چون در حوزه کاری خودمان، خدمات منحصر به فردی ارائه می‌کنیم، میان موسسات آموزشی بسیار شناخته شده هستیم. علت محبوبیت سمپوزیوم این است که ما در این حوزه، فعالیم، به نیازهای مشتری‌‌هایمان گوش می‌کنیم و فورا پاسخ می‌‌دهیم. به هر حال، ما خودمان هم محققیم. به مشتری‌‌هایمان نزدیک هستیم و چیزی که می‌خواهند برایشان می‌سازیم.» و در نتیجه همه این تلاش‌‌ها، یکی از بزرگ‌ترین کنفرانس‌‌های حوزه آموزشی از طریق سمپوزیوم برگزار شد. آنش از این موفقیت شاد و راضی است اما برایش کافی نیست. او امید دارد که فورایجر وان تا ۵ سال آینده، نه تنها ارتباطات میان موسسات آموزشی را تسهیل کند بلکه وارد حوزه صنایع، نهادهای دولتی و محتواهای درسی شود. او امید دارد که با شبکه گسترده دانشگاهی و حضور روزافزونشان در فضای تحقیقات، بتوانند موانع میان موسسات آموزشی و بخش‌های خصوصی و دولتی را از میان برداشته و دنیای تحقیقات را مشارکتی‌‌تر کنند.