فرید قدیری

تا سال گذشته که حوزه خبری بخش صنعت را برعهده داشتم، گمان می‌کردم فقط این بخش از اقتصاد کشور است که با چالشی به نام فقدان اطلاعات و آمارهای شفاف و واقعی دست به گریبان است. اما مدتی است که دریافته‌ام در بخش مسکن نیز عمده مشکلات و تنگناها به دلیل بی‌اطلاعی جامعه تاثیرگذار بر امور مسکن و ساختمان از آمارهای واقعی است.

به طور مثال، هر روز خبرهای متفاوتی از تعداد بی‌خانمان‌ها یا بهتر بگویم تعداد خانواده‌هایی که صاحب مسکن نیستند، منتشر می‌شود و جالب اینکه برای هر کدام از این آمارهای متفاوت یک کارشناس مسکن تحلیل‌های جداگانه‌ای را ارائه می‌کند!

چندی پیش هم ارقام متفاوتی از تعداد واحدهای مسکونی ساخته شده در سال ۸۵ اعلام شد.

اما بهانه ما از نوشتن این مطلب خبری بود که اخیرا در مورد تعداد فاقدان مسکن در یکی از رسانه‌ها اعلام شد. عنوان خبر این بود: «۵میلیون خانوار در کشور مسکن ندارند» که به نظر می‌رسد ۳برابر رقم حقیقی اعلام شده است.

براساس سرشماری نفوس و مسکن سال ۸۵، در‌حال‌حاضر ۵/۱۷میلیون خانوار در کشور وجود دارد که این تعداد خانوار در ۱۶میلیون واحد مسکونی زندگی می‌کنند. یعنی اینکه در هر ۱۰۰ خانه ۱۰۹ خانواده زندگی می‌کنند که این همان تراکم ۰۹/۱ است که وزیر مسکن بارها و بارها اعلام کرده است.

با این حساب تعداد فاقدان مسکن هم‌اکنون در کشور ۵/۱میلیون خانوار است.

در واقع منظور این آمار، تعداد مستاجران نیست، بلکه خانواده‌هایی هستند که نه صاحبخانه و نه مستاجرند و نه در خانه‌های سازمانی زندگی می‌کنند.