ارزیابی‌ها نشان می‌دهد دامنه نوسانی تراز آب این دوره، در مقایسه با دوره‌های مشابه اخیر بسیار کم بوده‌ است؛ این مساله نشان می‌دهد شدت سیر کاهشی تراز آب در بهار و تابستان گذشته، با شیب کمتری در دو فصل پایانی سال ۹۸ ادامه یافته و در پایان دی‌ماه، روند افزایشی تراز آب آغاز شده است. بررسی روند آبدهی رودخانه‌های مهم حوضه آبریز دریای خزر در دوره منتهی به نیمه نخست سال آبی ۹۹ - ۱۳۹۸، حاکی از کاهش میزان کل آب ورودی از رودخانه‌های اصلی است.

کاهش قابل ملاحظه آبدهی رودخانه ولگا در سال ۲۰۱۹ (۲۰۵ میلیارد مترمکعب) نسبت به میانگین بلندمدت این رودخانه (۲۴۰ میلیارد مترمکعب) در کاهش تراز آب دریای خزر تاثیرگذار بوده است؛ البته این میزان کاهش از افت شدید آبدهی این رودخانه در سال‌های ۱۹۹۶ (۱۷۶ میلیارد مترمکعب) و ۲۰۱۵ (۱۸۲ میلیارد مترمکعب) کمتر است. میزان آبدهی ولگا در سال ۲۰۲۰ نیز طبق پیش‌بینی موسسه آب‌شناسی و هواشناسی روسیه، کمتر از حد نرمال خواهد بود. عامل دیگر موثر در کاهش تراز آب به‌‌ویژه در سال‌های اخیر، روند افزایش دمای سطح آب است که به‌عنوان شاخصی در ارزیابی پتانسیل تبخیر از دریای خزر مورد مطالعه قرار می‌گیرد.

نتایج بررسی میانگین دمای سطح آب خزر در سال ۲۰۱۹ میلادی نشان داده است، متوسط دمای آب، ۲/ ۰ درجه سانتی‌گراد نسبت به سال گذشته و یک درجه سانتی‌گراد نسبت به میانگین بلندمدت، افزایش یافته است. تحلیل تغییرات دمای آب در دوره اخیر حاکی از روند افزایشی دمای آب خزر به‌‌ویژه در بخش‌های میانی و جنوب شرقی این دریا است.

اخبار مرتبط