پرسپولیس و استقلال و باز هم خطر حذف از آسیا
امروز تو دستی ملخک!
در تعطیلات آخر هفته گذشته، خبر احتمال کنار رفتن سرخابی‌ها از فصل جدید لیگ قهرمانان منتشر شد. روال کار در کنفدراسیون فوتبال آسیا از این قرار است که ابتدا فدراسیون‌ها با بررسی اسناد و مدارک باشگاه‌هایی که سهمیه حضور در لیگ قهرمانان را گرفته‌اند برای آنها مجوز صادر می‌کنند و بعد کنفدراسیون با معیارهای خودش اقدام به راستی‌آزمایی این مجوزها می‌کند. امسال هم فدراسیون فوتبال مثل همیشه با نهایت تساهل و تسامح چشم بر مشکلات اداری فراوان سرخابی‌ها بست و مجوز حضور آنها در لیگ قهرمانان را صادر کرد، اما گویا حالا دیگر AFC زیر بار نمی‌رود. با فضایی که دست‌کم تا زمان تنظیم این گزارش وجود داشت، انتظار می‌رود ظرف روزهای آینده شاهد رسمی شدن حذف پرسپولیس و استقلال از لیگ قهرمانان آسیا باشیم. هرچند شاید باز هم لابی‌های دقیقه نودی ورق را برگرداند، اما در این صورت هم به احتمال قوی فصل آینده دوباره همین داستان‌ها را خواهیم داشت.
ورزشگاه خصوصی دارند؟ نه
یکی از مولفه‌های کلیدی کنفدراسیون فوتبال آسیا برای حرفه‌ای شناختن باشگاه‌ها، برخورداری آنها از ورزشگاه اختصاصی است. آیا پرسپولیس و استقلال از چنین امکاناتی برخوردارند؟ نه. هر دوی آنها در استادیوم آزادی بازی می‌کنند که مالکیتش متعلق به دولت است و بابت هر مسابقه از سرخابی‌ها اجاره‌بها دریافت می‌شود. یادتان که نرفته؛ همین چند هفته پیش مالک ورزشگاه اجازه نمی‌داد یکی از مسابقات پرسپولیس آغاز شود و به همین بهانه شروع بازی نیم‌ساعت به تاخیر افتاد. شما فکر می‌کنید AFC اینها را نمی‌بیند؟
حق پخش می‌گیرند؟ نه
یکی دیگر از شروط اساسی کنفدراسیون فوتبال آسیا، این است که همه کشورهای عضو به تدریج به سمت دریافت حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال بروند. بارها و بارها توضیح داده شده که در دنیای امروز فوتبال، دریافت حق پخش بین ۵۰ تا ۷۰ درصد هزینه‌های باشگاه‌داری را پوشش می‌دهد، اما در ایران خبری از آن نیست. این معضل البته فقط به سرخابی‌ها مربوط نمی‌شود و می‌تواند سایر باشگاه‌های ایرانی خواهان حضور در لیگ قهرمانان را هم زیر تیغ ببرد.
سودده هستند؟ نه
طبیعتا هدف از باشگاه‌داری در فوتبال حرفه‌ای باید سوددهی و کارآفرینی باشد. شما نگاه نکنید که در لایحه بودجه سال ۱۴۰۱ بار دیگر دولت پیش‌بینی کرده است که دخل پرسپولیس و استقلال کفاف خرج‌شان را خواهد داد. واقعیت اما چیز دیگری است. تنها کافی است به سخنرانی همین چند روز قبل مجید صدری، سرپرست باشگاه پرسپولیس رجوع کنید؛ جایی که او به صراحت گفت تسویه‌حساب با گابریل کالدرون به کمک وجه دریافتی از وزارت ورزش اتفاق افتاده است. خب این چطور باشگاه سوددهی است که بدهی بین‌المللی‌اش را با کمک دولت می‌پردازد؟
مالکیت جداگانه دارند؟ نه
این فهرست را حالا حالاها می‌شود ادامه داد، اما حیف است اگر یکی از اصلی‌ترین باگ‌های دو باشگاه را نادیده بگیریم. در شرایطی که حضور دو باشگاه در یک رده با مالکیت مشترک در دنیای حرفه‌ای فوتبال ممنوع است، همچنان شاهد فعالیت پرسپولیس و استقلال زیرنظر وزارت ورزش هستیم و در تمام این سال‌ها هم هیچ اراده جدی و عمیقی برای واگذاری آنها صورت نگرفته است. بعد از ۲۰ سال، امروز شاید راحت‌تر از همیشه بتوان گفت کوشش‌های پراکنده مثل برگزاری مزایده و وعده عرضه سهام در بورس و فرا بورس هم فقط جنبه‌های نمایشی و اتلاف وقت داشته است. با این شرایط امسال هم مجوز بگیریم، سال بعد باز همین داستان است.
