تفاوت جالب در داستان بیرانوند و رادوشوویچ
خارجی باش، پادشاهی کن!
به رفتار بیرو هم انتقاداتی وارد است. به هر حال بازیکنان در قبال تیم‌های سابق خود قدری مهربان‌تر هستند و گذشت و فداکاری به خرج می‌دهند. او هم که در حال حاضر نیاز مالی ندارد، می‌توانست با اصطکاک کمتری دنبال طلبش باشد. با این حال این موضوع، چیزی از برخورد نامناسب باشگاه پرسپولیس کم نمی‌کند. این درست نیست که بازیکن خارجی با کمترین کارآیی دنبال طلبش برود و به آسان‌ترین شکل ممکن از سوی فیفا اصل و فرع پولش را بگیرد، اما بازیکن ایرانی وقتی با چند سال تاخیر سراغ مطالباتش را می‌گیرد، تازه با این قبیل بیانیه‌ها او را رودرروی هواداران قرار بدهند. در همین پرسپولیس امثال استوکس و اوساگونا کلی پول مفت گرفتند و کک کسی هم نگزید. اصلا در همان پست دروازه‌بانی مثال دست به نقد داریم؛ چطور ممکن است بیرانوند به خاطر طلب ریالی ناچیزش این‌طور تحقیر شود، اما بوژیدار رادوشوویچ نیمکت‌نشین به اتکای قرارداد سه ساله‌اش قهر کند و شکایت یک میلیون دلاری روی میز فیفا بگذارد؟ آیا در مورد رادوشوویچ هم می‌توانید «بیانیه‌درمانی» کنید؟ یا پول کار نکرده او را هم مثل بقیه خارجی‌ها در کمال عزت و احترام تقدیم می‌کنید؟
راستی بیرانوند برای پرسپولیس بازیکن مفیدتری بود یا رادوشوویچ؟ اصلا ابعاد فنی داستان را رها کنید؛ مگر از ناحیه ترانسفر علیرضا چند صد هزار یورو پول نصیب باشگاه ایرانی نشد؟ رادو چه گلی به سر این باشگاه زد؟ کاش این‌طور نباشد که خارجی‌ها به خاطر اهرم‌های قانونی بین‌المللی که در اختیار دارند، در موضع برتر قرار بگیرند و بازیکنان ایرانی به خاطر فقدان این مکانیزم، طعم گس بی‌اعتنایی و بی‌مهری را بچشند. شما وقتی امروز با بیرانوند این‌طور رفتار می‌کنید، به بازیکن فعلی‌تان هم این پیام را می‌دهید که از خودگذشتگی چندانی نداشته باشد، چون فردا ممکن است باشگاه به ضررش بیانیه بدهد. نکنید از این کارها.
