حیف از آن نام نیک!

سجادی در دو سال گذشته به‌عنوان وزیر ورزش در کابینه دولت سیزدهم عضویت داشت، بارها از مجلس تذکر و کارت زرد گرفت و هر روز شایعه برکناری‌اش وجود داشت تا اینکه نهایتا هفته گذشته گفته شد رئیس دولت با استعفای او موافقت کرده است و به این ترتیب کیومرث هاشمی به‌عنوان سرپرست موقت وزارت ورزش معرفی شد.

با رصد واکنش‌های چند روز گذشته، به جرات می‌توان گفت هیچ‌کس بابت جدایی سجادی از بدنه دولت غمگین نشد. حتی روزنامه رسمی دولت حمله‌ای دور از انتظار علیه او ترتیب داد و سجادی را «وزیر اشتباهی» خواند. عکس‌العمل روزنامه ایران در این مورد چنان تند و غیرمنتظره بود که واکنش فوری رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت را به همراه آورد. سپهر خلجی در این مورد نوشت: «آقای دکتر سجادی وزیر سابق ورزش در دولت به‌عنوان شخصیتی اخلاق‌مدار و متخصص در حوزه مسوولیت شناخته می‌شوند که پیشرفت ورزش بانوان و کسب افتخارات گوناگون از برجستگی‌های کارنامه مسوولیت ایشان است. سانحه سقوط بالگرد و مشکلات جسمی عارض‌شده برای ایشان باعث محرومیت دولت از حضور ایشان شد. دعاگوی سلامتی ایشان هستیم و از خدمات ایشان در دولت بهره‌مند خواهیم گرفت. همکاران محترم در روزنامه ایران قصور صورت‌گرفته را جبران خواهند کرد.»

با این حال بعید است حتی بین همکاران خلجی در دولت هم کسی چندان موافق ایده او باشد. در دوره سجادی، وضعیت اداره پرسپولیس و استقلال به‌عنوان مردمی‌ترین باشگاه‌های کشور «بدتر» شد؛ چنان‌که سرخ‌ها یک مرتبه و آبی‌ها دو بار پیاپی از لیگ قهرمانان آسیا حذف شدند. در دوره سجادی همچنین روند پناهندگی ورزشکاران به خارج از کشور شتاب عجیبی گرفت. اگرچه ممکن است سهم وزیر ورزش در این مورد چندان زیاد به نظر نرسد و عوامل بسیار بنیادی و کلیدی‌تر در این زمینه نقش‌آفرینی کرده باشد، اما به هر حال این موج فزاینده به‌عنوان یکی از نقاط ضعف کارنامه سجادی در نظر گرفته می‌شود؛ مردی البته قابل احترام که هرگز در ادبیاتش نشانی از قاطعیت دیده نشد و چه بسا اگر سال‌های سال هم در این مسند باقی می‌ماند، نمی‌شد دورنمای چندان مثبتی برای ورزش کشور متصور بود. حیف از آن نام نیک، که خدشه برداشت.