کابوس رباط صلیبی

نیلوفر کنگرانی

مصدومیت جزء جدایی‌ناپذیر فوتبال است. این را همه می‌دانند و هیچ فوتبالیستی در دنیا پیدا نمی‌شود که در طول دوران بازیگری‌اش بارها و بارها مصدومیت از انواع مختلف را تجربه نکرده باشد. اما در میان انواع مصدومیت‌ها پارگی رباط صلیبی قصه‌ای جداگانه دارد. پارگی رباط از آن مصدومیت‌هایی است که هر فوتبالیست شاید فقط یک بار آن را تجربه کند اما همان یک بار می‌تواند پایانی باشد بر دوران حرفه‌ای فوتبالش. نمونه‌های زیادی از فوتبالیست‌های داخلی و خارجی را می‌توان پیدا کرد که با پارگی رباط روزهای اوج آنها هم به پایان رسیده است.

سباستین دایسلر و مایکل اوون در فوتبال آن سوی آب‌ها و مجید نامجومطلق و محرم نوید‌کیا در کشور خودمان از قربانیان معروف پارگی رباط هستند.

امسال این مصدومیت شوم در لیگ برتر مد شده است و بیشتر از همه سایه خود را بر تیم پرسپولیس انداخته است. هنوز یک ماه از روزی نگذشته که هواداران پرسپولیس با شنیدن خبر مصدومیت آقای گل تیم خود نگران خط حمله سرخ‌ها شدند. غیبت شش ماهه بهترین گلزن لیگ، بدترین خبری بود که می‌شد به هواداران پرسپولیس و همچنین تیم‌ملی داد. در کمتر از یک ماه، دو نام دیگر در فهرست مصدومان پرسپولیس قرار گرفته‌اند؛ میثاق معمارزاده و آخری هم حسین بادامکی. با مصدوم شدن بادامکی پرسپولیسی‌ها در حال ثبت رکوردی هستند که تا الان بی‌سابقه بوده است؛ سه پارگی رباط در یک ماه. البته آبی‌های پایتخت هم از این مصدومیت مد شده در امان نماندند و امید روانخواه، هافبک دونده خود را شش ماه از دست دادند. به این لیست می‌توان مصطفی چترآبگون، مهاجم اول پاس همدان را هم اضافه کرد. اما دلیل این همه پارگی رباط چیست؟

رباط صلیبی، رباطی است که دو استخوان مهم پا را به صورت صلیبی به هم متصل می‌کند و به همین دلیل یکی از مهم‌ترین رباط‌های پا به حساب می‌آید. پارگی آن در اثر فشار تمرینات، کشیدگی بیش از حد، فشردگی بازی‌ها و فشار بیش از حد به زانو و چرخش‌های ناگهانی به وجود می‌آید. این مصدومیت را بیشتر می‌توان‌ در میان هافبک‌ها دید. آنها به واسطه دوندگی بیش از حد و رفت و برگشت‌های ناگهانی بیشتر با خطر مواجه هستند.

جواد نکونام، مجتبی جباری، نویدکیا و روانخواه را نیز می‌توان از مصداق‌های آن دانست.

فریدون معینی، کارشناس فوتبال کشورمان در این مورد می‌گوید: پارگی رباط صلیبی دو علت مهم دارد. دلیل اول گرم نکردن خوب و مناسب و دلیل دوم فشارهای خارج از حد است.

این مصدومیت به یکباره به وجود نمی‌آید. مثلا وقتی میثاق معمارزاده با یک پرش رباط پاره می‌کند، از قبل آمادگی‌اش را داشته و چندین بار با این حرکات نادرست پایش را آماده پذیرش چنین مصدومیتی کرده است.

ضمنا پیش از به وجود آمدن مصدومیت بازیکن در ناحیه زانو احساس درد و ضعف می‌کند اما چون می‌خواهد بازی کند این مساله را به پزشک و مربی خود اطلاع نمی‌دهد.

این پنهانکاری و عدم استراحت و درمان باعث می‌شود تا با کوچک‌ترین حرکتی این اتفاق ناگوار رخ دهد.

محسن خلیلی و میثاق‌ معمارزاده دو بازیکنی هستند که به نظر می‌رسد از همین پنهانکاری ضربه خوردند. خلیلی در بازی مقابل سوریه به شدت از ناحیه زانو احساس درد می‌کرد اما چون در آستانه عقد قرارداد با پرسپولیس و همچنین بازی‌های حساس تیم ملی قرار داشت، صحبتی از این قضیه به میان نیاورد. خلیلی ضمن تایید این قضیه می‌گوید: «من در بازی مقابل سوریه درد داشتم اما چون فکر نمی‌کردم مشکل جدی باشد زیاد به آن توجه نکردم. بعد از سفر تیم به اسپانیا این درد به قدری شدید شد که حتی قادر به راه رفتن هم نبودم. شاید اگر من قبل از بازی مقابل سوریه استراحت می‌کردم و درمان را جدی می‌گرفتم رباط پایم پاره نمی‌شد.»

معمارزاده هم شرایطی مشابه خلیلی داشت. او پس از حضور در تمرینات پرسپولیس با مصدومیتی جزئی و قدیمی درگیر بود اما او که با مصدومیت واعظی شانس اول حضور درون دروازه سرخپوشان بود نمی‌خواست این فرصت را به راحتی از دست بدهد به همین دلیل از درد پای خود چیزی نگفت تا به جای استراحت چند روزه با یک پرش به مصدومیتی شش ماهه تن در دهد.

در مقابل این دو نمونه می‌توان از مهدی واعظی نامبرد که شاید اگر مانند خلیلی و معمارزاده بی‌تجربگی می‌کرد تعداد پارگی رباط‌ها در پرسپولیس را به عدد چهار رسانده بود. واعظی که از مصدومیت قدیمی پای خود آگاه بود پس از چند جلسه تمرین با عابدزاده بعد از اولین مشکلی که برایش به وجود آمد با اعلام مشکل خود به استراحتی چند هفته‌ای رفت. واعظی اعتقاد دارد اگر بعد از آن مصدومیت سهل‌انگاری کرده و تمریناتش را ادامه می‌داد الان وضعیتی مشابه معمارزاده داشت.

تنها دو هفته از شروع لیگ برتر می‌گذرد و چهار مصدوم روی دست تیم‌ها مانده است.

هنوز ۳۲هفته از لیگ برتر باقی مانده و با این شرایطی که بازی‌های تیم ملی برای لیگ رقم زده، می‌توان منتظر اتفاقاتی بدتر از این بود. برگزاری فشرده بازی‌های لیگ به خصوص برای تیم‌های استقلال، پرسپولیس و سایپا که در رقابت‌های آسیایی هم حضور دارند یک زنگ خطر بزرگ است. همچنین حضور مستمر بازیکنانی مانند

هادی عقیلی و احسان حاج‌صفی در تیم ملی و تیم‌های باشگاهی خود آنها را از شانس بالای مصدومیت برخوردار می‌سازد. در این شرایط که تیم ملی بازی‌های حساسی را پیش رو و لیگ هنوز در ابتدای راه خود قرار دارد، بازیکنان، مربیان و پزشکان تیم باید دقت خود را چند برابر کنند تا تعداد مصدومان به حد فاجعه‌آمیزی نرسد. در این مسیر بازیکنان بزرگ‌ترین کمک را می‌توانند به خودشان کنند. دو هفته نیمکت‌نشینی و بازی نکردن بهتر از یک سال دوری از مستطیل سبز خواهد بود.