لوح تقدیر فرانسویها برای «گازر»
« اسماعیل گازر» نامی است که نیاز به تعریف ندارد و به قولی، تکرار شدنی هم نیست.
«گازر» برندی است که بنیانگذار سیستم مدرن تولید کابینت چوبی آشپزخانه و گنجه و مبلمان چوبی و به خصوص پنجره های چوبی دو جداره استاندار اروپاست و از ۶۸ سال پیش تاکنون این نام و این برند اعتباری کسب کرده که هیچ هم صنفی در ایران به دست نیاورده است.
آوازه « گازر» تنها در ایران نیست. همین چند هفته پیش بود که فرانسویها لوح افتخار واحد برتر جهانی حفظ کیفیت
«WORLD QUALITY COMMITMENT» را به «گازر» اختصاص دادند که این معنی را می‌دهد که آن‌سوی مرزها، این برند دارای شهرت جهانی است.
اما گازر از نامهربانی‌ها در داخل کشور شدیدا گله‌مند است به خصوص از سیستم بانکی عصبانی و به آنها معترض است چراکه نه فقط حمایتی از تولید واقعی به عمل نمی آورند بلکه اگر ۲ میلیارد تومان وام می دهند، بعد از تاخیراتی که در این چند سال اخیر به علت رکود اقتصادی گریبانگیر واحدهای تولیدی بوده، حال باید ۱۰ میلیارد تومان تاوان بدهند و این اتفاقی است که برای گازر افتاد.
به راستی چه باید کرد؟ آیا کارخانه گازر با ۱۰ هزار متر مربع زمین و بنا و ماشین آلاتی که خروجی آن نشانگر تکنولوژی برتر صنعت چوب است با قدمت بیش از ۶ دهه، به مصادره در می آید و یا اینکه دولت جدید و شخص وزیر جدید صنعت، معدن و تجارت که این پیشکسوت صنعت را به خوبی می شناسد ، امروز به کمک او می آید؟
«گازر» در دیدار یدالله صادقی رئیس سازمان صنعت،‌معدن و تجارت استان تهران از مسئولان و متولیان صنعت خواستار اجرایی شدن مصوبات ستاد تسهیل و بیرون آمدن از داخل «رینگ» است.او یادآوری می‌کند که گازر نماد صنایع چوب پیشرفته و پذیرای دانشجویان و اساتید صنعت چوب و در واقع آینه یک دانشگاه مدرن است و تنها افراد دارای دانش جهانی این صنعت را می شناسد. او صراحتا می‌گوید که صنعت چوب طی سالها در داخل کشور رشد نداشته و متاسفانه برخی دولت‌های گذشته هم این توقف را دیدند و هیچ اقدامی به عمل نیاوردند.
تلخی کلام گازر، در پایان این نشست متوجه وزارتخانه‌ها و مسئولان ادارات دولتی هم است. وی معتقد است اینقدر که در کشور به پنجره‌های پلاستیکی و آلومینیومی، نمونه‌های غیرچوبی و پروفیل‌های وارداتی برای ساخت در و پنجره‌های شیشه‌ای توجه می‌شود به ایده‌های نو و نوآوری و تجارب ارزشمند در این صنعت توجه نمی‌شود.
سهم گازر از تمامی ساختمانهای دولتی به خصوص پروژه های ملی میهنی (فرهنگستان‌های کشور- کتابخانه ملی- ساختمان اجلاس- ساختمان مجلس- برح میلاد، فرودگاه امام خمینی و ...) تنها ساختمان وزارت صنعت، معدن و تجارت خیابان سمیه بود.
به دلیل برداشت غلط از توجیه اقتصادی که قیمت مدنظر است نه کیفیت، به‌رغم تمام تلاشی که انجام شد و با وجود اذعان مهندسان پروژه نسبت به امتیاز کیفی چندین برابر از سایرین، گازر موفق نشد در پروژه‌های فوق مشارکت کند و این شد که ساختمان‌های مذکور که لزوما باید دارای شناسنامه باشند، تفاوت چندانی با سایر ساختمان‌های شهر نداشته و حرفی برای گفتن ندارند. آیا کنار گذاشتن گازر که نمادی از صنعتگران قدیمی و خلاق کشور است قابل جبران است؟