کالای با کیفیت، اعتبار و نماینده ایران در جهان است
تاسیس شرکت میکائیلیان به اوایل قرن حاضر بر می‌گردد، زمانی که در سال 1310 یک خانواده مهاجر ارمنی(میکائیلیان) با تاسیس فروشگاه و کارگاهی در خیابان قوام السلطنه سابق (میرزاکوچک‌خان‌کنونی) به تهیه، فرآوری، تولید و فروش انواع گوشت‌های فرآوری شده، دودی و پخته شده و انواع ژامبون، سوسیس و کالباس اقدام کردند. میکائیلیان ازنخستین بنیانگذاران صنایع غذایی در ایران است و زمانی که شروع به فعالیت کرد، غذاهای آماده و مدرن امروزی در ایران یا وجود نداشت و یا بسیار نایاب و محدود بود. اکنون باردیگر میکائیلیان همچون سال‌های اخیر افتخارآفرین شد و تندیس دیگری را به ویترین افتخارات خود افزود.این برند خوشنام ومعروف، بیست و ششم دیماه امسال در یازدهمین جشنواره ملی قهرمانان صنعت ایران به عنوان برند ارزشمند صنعت غذایی کشور انتخاب شد. این اتفاق مهم فرصت مناسبی بود تا با مهندس غوکاسیان مدیر عامل شرکت میکائیلیان به گفت وگو بنشینیم و ازآخرین دستاوردهای شرکت باخبر شویم.
شرکت میکائیلیان به صورت مستقیم و غیرمستقیم برای چند نفر اشتغالزایی کرده است؟
محصولات شرکت میکائیلیان کاملا مکانیزه و با ماشین آلات روز اروپایی تولید می‌شود. در حال حاضر حدود ۱۲۰ نفر به صورت مستقیم در این شرکت مشغول به کار هستند. به صورت غیرمستقیم نیز افراد بسیاری در حوزه پخش، فروش عمده و خرده فروشی، نظارت و... برای این شرکت فعالیت می‌کنند.

با توجه به برخورداری از سال‌ها تجربه در این صنعت، در زمینه پرورش نیروهای متخصص و انتقال دانش به نسلهای دیگر چه اقداماتی انجام داده اید؟
بسیاری از مدیران باسابقه فعلی در صنعت فرآورده‌های گوشتی، مدیران فروش و حتی مدیران عامل سایر شرکت‌های صنایع غذایی و نه فقط فرآورده‌های گوشتی، سابقه کارآموزی در شرکت میکائیلیان دارند و میکائیلیان به عنوان مرکزی برای آموزش شیوه‌های درست و استاندارد تولید فرآورده‌های گوشتی شناخته می‌شود. امیدواریم سبک و شیوه صحیح تولید فرآورده‌های گوشتی باردیگر در ایران احیا گردد.چند کارخانه معتبر دیگر نیز، اقدامات خوبی در این زمینه انجام داده اند. طی ۲ سال اخیر کیفیت و سلامت تولیدات گوشتی ایران توسط کارخانه‌های مطرح رشد چشمگیری داشته است.

یکی از اقدامات مهم جشنواره قهرمانان صنعت ارزشگذاری برند است. این اقدام چه کمکی به صنعت کشور می‌کند؟ چرا در نظام اقتصادی ایران برند جایگاهی ندارد و ارزش آن در دارایی شرکت‌ها لحاظ نمی شود؟
برند به عنوان دارایی اصلی کارخانه‌های صاحب نام شناخته می‌شود؛ همچنان که ماشین آلات، زمین و سایر تجهیزات به عنوان دارایی اصلی کارخانه‌ها به حساب می‌آیند. اعتبار، سابقه، اعتماد و اطمینان مصرف‌کنندگان به کارخانه‌های صاحب نام برای آنها بزرگترین دارایی است.
امروزه مصرف کنندگان هوشیار و با سلیقه صرفا کالا را نمی خرند، بلکه کالای برندهای خاص را خریداری می‌کنند. بنده معتقدم که برند در ایران جایگاه خوبی دارد، هر چند به جایگاهی که شایسته آن است دست نیافته، ولی در ارزشگذاری شرکت‌ها و کارخانه‌های معتبر، برند بالاترین جایگاه را در کشور دارد.

آیا تولیدکنندگان داخلی قادر به تامین نیازهای بازار داخل هستند؟
بله، توان تولیدکنندگان داخلی، حتی بیشتر از بازار داخلی است.

اغلب شرکت‌های هم صنف شما از پرهزینه بودن تولید در ایران شکایت دارند. به عنوان یکی از بنیانگذاران صنایع غذایی کشور ،به نظر شما فعالان این صنعت در زمینه تامین مواد اولیه، تولید و صادرات با چه مشکلاتی در سال 94 دست و پنجه نرم کرده‏اند؟ آیا با رفع تحریم‌ها این مشکلات برطرف می‌شود؟
تولید در ایران کاری طاقت فرسا و کم سود است. قوانین یک طرفه و ناعادلانه کار، موازی کاری‌های سازمان‌های دولتی، نظارت‌های اشتباه و عدم هماهنگی و کندی دستگاه‌های دولتی در تامین برخی از مواد اولیه مورد نیاز کارخانه‌ها باعث افزایش قیمت‌ها و دلسرد شدن تولیدکنندگان می‌شود، که به گمان من تمام این مشکلات، ریشه در داخل و عوامل خودتحریمی داشته و ارتباطی با تحریمها و لغو آنها ندارد.

در حال حاضر برای برخی از شرکت‌ها در زمینه صادرات محصولات غذایی فقط کمیت اهمیت دارد و به کیفیت محصول صادراتی و برندسازی بین المللی برای شرکت‌های داخلی توجهی نمی شود و این موضوع به اعتبارمحصول ایرانی در بازارهای جهانی لطمه زده است. چه پیشنهادی در خصوص حل این مشکل دارید؟
صحیح می‌فرمایید، صنعت ایران متاسفانه با همین سیاست نادرست بخش عمده ای از بازار آسیای مرکزی و قفقاز را از دست داد و اکنون همین سیاست برای بازار افغانستان و عراق دنبال می‌شود. تولیدکنندگان باید عاشق تولیدات خود باشند و به سود بلندمدت و برندسازی فکر کنند. بازگشت دوباره به بازاری که قبلا توسط عده‌ای آسیب جدی دیده، بسیار دشوار است. به نظر من دولت باید مجوز صادرات را ابتدا فقط به کارخانه‌های خوشنام بدهد. همچنین باید مقررات سختی برای کیفیت و کنترل کالاهای صادراتی وضع کند تا فقط محصولات ممتاز قابل صدور باشد تا کالای ایرانی در بازارهای منطقه و جهان به عنوان کالای باکیفیت شناخته شود. با اجرای این روش می‌توان برای کشور ارزش و برند ایجاد کرد. کالای باکیفیت ایرانی اعتبار و نماینده ایران در سایر کشورهای جهان است و باید این شایستگی را داشته باشد.

در برخی کشورها برای تسخیر بازارهای جهانی، شرکت‌های بزرگ هر صنعت با تشکیل یک شرکت مشترک در حوزه صادرات، برند جدیدی را تاسیس می‌کنند و با استفاده از تجربیات، مزایای نسبی و توانمندی‌های یکدیگر و با حمایت دولت، یک برند قدرتمند جهانی به وجود می‌آورند. آیا این تجربه موفق را می‌توان در ایران نیز اجرا کرد؟
به نکته خوبی اشاره کردید، در ایران نیز کارخانجات معتبر و توانمند داخلی قطعا می‌توانند با همکاری یکدیگر سبد کالایی خود را گسترش داده و هر کدام سهم خود را در تشکیل این برند جدید داشته باشند. نقش دولت در پیدا کردن بازارهای هدف و کمک به شرکت‌های داخلی برای صادرات محصولات خود و انعقاد قراردادهای تجاری با کشورهای دیگر بسیار پراهمیت است که متاسفانه حمایت‌های دولت در کشور ما بسیار کم رنگ است.مواد غیر نفتی بایستی اولویت اصلی را در صادرات داشته باشد و دولت بایستی تمام تلاش خود را برای شناسایی و کمک به کارخانجات معتبر داخلی برای صادرات انجام دهد، زیرا بازارهای خارجی بسیار متنوع و پررقابت هستند.