مینا اقوامی انجمن طرح سرزمین آموزش محیط‌زیست با دو هدف عمده پرورش، درک و فهم درباره محیط و سپس ایجاد علاقه توأم با مسوولیت در گروه‌های مختلف جامعه از اهمیت زیادی برخوردار است. همان‌گونه که مطلع هستیم، در اصل ۵۰ قانون اساسی و نیز قانون حفاظت و بهسازی محیط‌زیست نیز لزوم اجرای برنامه‌های آموزشی به‌منظور ارتقای فرهنگ حفظ محیط مورد تاکید قرار گرفته است. بر این اساس سازمان حفاظت محیط زیست، ملزم به تنظیم و اجرای برنامه‌های آموزشی به‌منظور تنویر افکار عمومی، همکاری با مراجع مربوطه در گنجاندن برنامه‌های درسی محیط‌زیستی در تمامی‌ دوره‌ها و تهیه و اجرای برنامه‌های آموزش محیط‌زیست شده است که البته متاسفانه تمامی‌ این وظایف و اقدامات در زمینه‌های آموزشی در حد حرف باقی مانده است. این کم‌لطفی در حالی صورت می‌گیرد که همگان اذعان دارند مشکل اساسی محیط زیست کشورمان، بی‌اطلاعی و ناآگاهی مردم و ضعف میزان اطلاع‌رسانی محیط زیستی است.
بنابراین بسیاری از صاحب‌نظران معتقدند مقطع دبستان و پیش از دبستان مهم‌ترین و بهترین سن جهت آموزش(محیط زیستی) است، زیرا فعالیت‌های آموزشی در دبستان از چند ویژگی مطلوب برخوردار است: از نظر رشد ذهنی و شناختی،کودکان در سنی قرار دارند که آمادگی ذهنی کافی برای فراگیری هر مساله و مطلب جدید را دارند و به حکم کنجکاوی ذاتی، به محیط اطراف خود بسیار توجه می‌کنند. این گروه سنی، حجم بالایی از جمعیت کشورمان را تشکیل می‌دهند که آموزش جمعی آنها در سطح ملی از‌طریق آموزش مدرسه‌ها، به‌طور قطع نتایج ثمربخشی را دربرخواهد داشت.
کودکان به‌طور طبیعی کنجکاو و آماده آشنایی با طبیعت هستند، اما در جامعه‌ای که به‌طور روزافزون به سوی شهری شدن پیش می‌رود باید برای کمک به کودکان در ایجاد ارتباط با طبیعت و آشنایی با محیط‌زیست، آگاهانه فرصت‌هایی ایجاد کرد. از طرف دیگر کودکان می‌توانند مشکلات را به سرعت تشخیص دهند و انرژی و اشتیاق فراوانی در به کار بستن راه‌حل‌ها از خود نشان دهند. نقطه قوت ما در زمینه مشکلات محیط‌زیستی اطلاع از راه‌حل‌های بسیاری است که چه بسا انجام خیلی از آنها بسیار ساده است. در واقع شواهد نشان می‌دهند که کودکان در به‌کار‌بردن راه‌حل‌ها بهتر از بزرگسالان عمل می‌کنند.
در این میان برخی موسسه‌ها و انجمن‌های
زیست محیطی با درک این امر مهم و ضروری پرداختن به امر آموزش محیط زیست به کودکان را در صدر اهداف خود قرار داده و با راه‌اندازی کارگروه تخصصی کودکان، با همکاری کارشناسان ارشد علوم تربیتی (آموزش کودکان و برنامه‌ریزی درسی) و همچنین ‌کارشناسان محیط زیست و با استفاده از روش‌های نوین آموزشی سعی کرده‌اند تا در حد توان به این وظیفه خود به‌عنوان یک موسسه فعال محیط زیستی بپردازند. آنها بر این باورند که اگر انسان‌ها در کودکی از طریق باورهای منطقی و علمی ‌با حیات وحش آشنا شوند در بزرگسالی حامیان حیات وحش و همیاران محیط‌بان خواهند بود و از تخریب بی‌رویه محیط‌زیست جلوگیری خواهند کرد.