میراث بلندمدت ابولا
تصادفی نیست که سه کشوری که شیوع ابولا در آنها در سال 2014 از کنترل خارج شد، جزو فقیرترین کشورهای جهان هستند. لیبریا و سیرالئون همچنان تلاش می‌کنند آثار جنگ‌های داخلی را که اقتصادهایشان را نابود، گینه را بی‌ثبات و نظام سلامت را تخریب کرد، ازبین ببرند. قبل از شیوع ابولا، در لیبریا کمتر از 200 پزشک برای خدمت‌رسانی به بیش از 4 میلیون نفر وجود داشت. مدل‌هایی که تلاش می‌کنند شیوع بیماری‌ها را پیش‌بینی کنند به شدت وابسته به مفروضاتی هستند که به آنها داده می‌شود. متغیرهای کلیدی مانند اینکه چند نفر توسط هر فرد بیمار مبتلا می‌شوند، چیزی بیش از حدس و گمان نیست. بنابراین پزشکان روی دو برابر و نیم آمار رسمی حساب می‌کنند. این بی‌اطمینانی همچنین در پیش‌بینی‌ها از دامنه آسیب‌های احتمالی اقتصادی نمایان است. بانک جهانی محاسبات خود را بر اساس دو سناریو قرار داده است: یک سناریو «تاثیر اندک» که براساس آن این بیماری به سرعت مهار می‌شود و یک سناریو«تاثیر زیاد» که بر مبنای آن بیماری به کندی مهار می‌شود و در منطقه شیوع پیدا می‌کند. هزینه‌ای که این بیماری تحت این دو سناریو به غرب آفریقا تحمیل می‌کند از 6/1 میلیارد دلار تا 25 میلیارد دلار برآورد شده است. این در شرایطی است که تولید ناخالص داخلی سالانه لیبریا کمتر از 2 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی سالانه سیرالئون کمتر از 5 میلیارد دلار است. این برآوردها بر این فرض استوار است که شیوع ابولا در غرب آفریقا گسترده نیست. براساس آمار بانک جهانی اگر این بیماری به طور گسترده شیوع پیدا کند، هزینه آن تا پایان سال 2015 بیش از 32 میلیارد دلار خواهد بود. در بلندمدت احتمالا این هزینه‌ها افزایش می‌یابد و آثار منفی آن غافلگیرکننده‌تر خواهد بود. از اولین قربانیان ابولا کارکنان بخش خدمات بهداشت و درمان بوده‌اند. بسیاری از کسانی که به این بیماری مبتلا نشدند، پست‌هایشان را ترک کردند. پس از گذشت چند هفته از شیوع ابولا در لیبریا، کمتر از 50 پزشک محلی سر کار خود حاضر بودند. با توجه به اینکه ابولا موجب ضعف و تزلزل نظام سلامت شده است، جان ده‌ها هزار نفر را به‌طور غیرمستقیم از طریق مالاریا، اسهال و ویروس اچ‌آی‌وی خواهد گرفت. سرمایه‌گذاران و نیروی کار ماهر خارجی از کشورهای درگیر ابولا دوری می‌کنند و آنها را از مهارت و سرمایه خود محروم می‌کنند. بنابراین سه کشور فقیر آفریقایی فقیرتر خواهند شد.