جشنواره تبدیل به سوگواره شده بود
ضحی زردکانلو، مهشاد عزیزی دهمین دوره جشنواره نمایشنامه خوانی مشهد در مرداد ماه و در دو سالن بهار و عروسکی تئاتر شهر برگزار شد.در ادامه گفتگوهای کوتاه ما با جواد بزازان کارگردان برگزیده از نگاه هیئت داوران برای نمایشنامه مرد سینمایی، سحر رضوانی نویسنده برگزیده هیئت داوران و منتقدان برای نمایشنامه رقص روی پشت کژدم‌ها و سمیرا علی‌نژاد مقام دوم خوانشگری از نگاه هیئت داوران و برگزیده هیئت منتقدان برای نمایشنامه دکلره آمده است.
این گفتگو بر اساس سوالات یکسان با این سه هنرمند به صورت جداگانه انجام شده است.
نظر شما درباره داوری این دوره چیست؟
سمیرا علی‌نژاد: من چون خودم جزء برگزیدگان بودم خیلی نمی‌توانم در این مورد اظهار نظر کنم، اما باید بگویم که خیلی سلیقه‌ای بود. واقعا نمی‌شود گفت که چه مواردی در این موضوع دخیل هستند. اما اگر من می‌خواستم تیم داوری را انتخاب کنم، قطعا افراد دیگری را انتخاب می‌کردم. افرادی که روابط را وارد حوزه داوری نکنند و حداقل اینکه خودشان در این حیطه کار کرده باشند.
سحر رضوانی: به طور کلی در این ده دوره داوران خوبی انتخاب شدند. معمولا از پتانسیل افراد تئاتری مشهد استفاده شد. اما نکته‌ای که امسال تئاتری‌ها را مورد رنجش قرار داد، بازبینی‌هایی بود که توسط افراد رادیویی انجام شد. چون جریان نمایشنامه‌خوانی، مختص تئاتر است و کاملا از نمایشنامه‌خوانی‌های رادیویی جداست و چون بازبین‌ مذکور از افراد رادیو بود احساس شد که این جریان می‌خواهد نمایشنامه‌خوانی را از تئاتر مشهد بگیرد و به رادیو بدهد. این موضوع در ابتدا آزار دهنده بود اما در انتها متوجه شدیم که افراد بازبین خودشان در جریان این مسئله بودند و مقاله ای که در بولتن جشنواره چاپ شد این را منعکس کردند. داور ها همه از پیشکسوت های تئاتر بودند : آقای آزاد نیا، آقای ملتجی، آقای باقر زاده ی طوسی. اما در این دوره داورهای مصلحت اندیشی بودند. مثلا اگر به من جایزه ی نویسندگی دادند دیگر بازی من را در کار دیگری ندیدند.
جواد بزازان: به نظر من داوری از کیفیت و سطح خوبی برخوردار بود و باید به نظر آنان احترام گذاشت.
کیفیت کارها را نسبت به دوره‌های قبل چطور می‌بینید؟
سمیرا علی نژاد: خیلی بهتر بود. چون افراد شاخص‌تر و با تجربه تری کار داشتند، کارهایی که دیده بودم خوب بودند.
سحر رضوانی: کمیت کارها خیلی بیشتر از سال‌های قبل بود. بعضی از کارها به سمت لوده بازی رفته بود و خیلی از کارها رادیویی شده بود. به‌نظر من کیفیت کارها خوب نبودند و خیلی‌ها اشتباهی وارد نمایشنامه خوانی شده بودند و واقعا باید بروند کار رادیو انجام دهند.
جواد بزازان: این دوره با فعالیت های گروههای جدید و فکر های نو و خلاقیت‌های تازه همراه شد و تعداد کارها به ۲۱ اثر رسید که این اتفاق برای نسل جدید تئاتر خراسان که پویا‌گر آینده در این عرصه است توانست میمون و خجسته باشد! به نسبت سال‌های پیش شاهد کارهای بیشتر و مطلوب‌تری بودیم.
نظر شما درباره‌ی اختتامیه برنامه چگونه است؟
سمیرا علی نژاد: یک سری حواشی بیرون مراسم اتفاق افتاد. به هر حال در هر جشنواره ای به‌جا و نا به‌جا دلخوری هایی پیش می‌آید، اما اتفاق بدی که می‌افتد این است که عده ای هستند که خودشان و بقیه را زیر سوال می‌برند، حتی در مورد کارهایی که ندیده اند اظهار نظر می‌کنند.
سحر رضوانی : کارگردانی اختتامیه خیلی طولانی بود. مجری برنامه خوب نبود. خیلی وقت کشی اتفاق می‌افتاد. به‌خاطر فوت آقای عباس کاظمی که خداوند رحمتشان کند، جشنواره تبدیل به سوگواره شده بود.
جواد بزازان: به نظرم خوب بود!
به نظر شما کیفیت جوایزی که به برگزیدگان داده شد چگونه است ؟
سمیرا علی نژاد: به نظر من حتی در حد یک مسابقه کوچک تلویزیونی هم نبود. خود من هم جایزه برایم ملاک نیست اما بچه های تئاتر هیچ بودجه و حمایت مالی ندارند. الان برگزیدگان دو سال گذشته می‌گویند که جایزه شان را هنوز دریافت نکرده اند و به ما می‌گویند که دنبال این قضیه را نگیرید و درحال حاضر ما امیدی به این موضوع نداریم.
سحر رضوانی: ترجیح می دهم در مورد این مسئله اصلا صحبت نکنم.
جوادبزازان: خیر. در پیچ و خم مشکلات امروزه، زندگی هنرمند تنها با معنویات نمی چرخد، ما حمایت مالی نمی‌شویم.
نظر شما درباره ی ارتقاء کیفیت دوره های بعد چگونه است ؟
سمیرا علی نژاد: اطلاع رسانی بهتر؛ توجه بیشتر به گروه ها.در نظر گرفتن کمک هزینه ی مالی یا مکانی برای تمرین.
سحر رضوانی : در بازبینی از افراد تئاتر استفاده شود، امسال استادان من اصلا در جشنواره نبودند و حتی اجراها را هم نمی‌آمدند. خب این ها موضوعاتی است که آزار دهنده است. دوباره همان همدلی هایی که سال‌های گذشته شاهدش بودیم اتفاق بیفتد.
جواد بزازان: میدان دادن به جوان ها و همراهی پیش کسوتان با آنان همان‌طور که امسال هم شاهد این امر بودیم.
محل برگزاری جشنواره چگونه بود؟ چون امسال تنها تئاتر شهر برای این موضوع انتخاب شد.
سمیرا علی نژاد: من موافقم با این موضوع که تنها یک مکان برای جشنواره انتخاب شود.
سحر رضوانی: بلک باکس برای نمایشنامه خوانی خیلی محل مناسبی است. البته سالن عروسکی دارای مشکلاتی هم بود. حتی اگر سالن اصلی را هم به ما می‌دادند مشکلی پیش نمی‌آمد چون ما پیش از این در این سالن نمایشنامه‌خوانی انجام می‌دادیم. اما خب مشکلات گرمی سالن‌ها و تهویه نامناسب هم بود.
جواد بزازان: با وجود محدود بودن سالن‎های تئاتر مشهد و توافق همه ی دوستان کارگردان به این نتیجه رسیدیم که برای ارتباط و تقابل بیشتر خوانشگران و تماشاچیان سالن بهار و عروسکی بهترین گزینه ها هستند چون سالن‌های دیگر برای نماشنامه خوانی بزرگ‌تر از حد معمول است.