ورزش بانوان نیازمند نگرش جدی و منطقی

مهدی قانونی

عادت کرده ایم که به هر چیز معترض باشیم. اصلا کسی بیخود می کند به چیزی انتقاد کند یا حتی کمی به طنز در مورد موضوعی به بحث بنشیند. کسی حق ندارد به نانوا، رفتگر، کارمند، پرستار، پزشک، فوتبالیست و... بگوید بالای چشم‌شان ابروست. کشیدن کاریکاتور هم که این روزها جزء گناهان نابخشودنی است. اصلا چرا کسی باید به چیزی انتقادکند یا آن را دستمایه طنازی قراردهد؟ چه حقی وجود دارد که قرار باشد اتفاقاتی که می افتد و همه ما به آن واقف هستیم را کسی آن هم با لطافت طنز، نشان‌مان دهد؟ البته این حرف‌ها در مورد آنها که پشت تریبون ها و در مصاحبه های خود صریحا می‌گویند که نقدپذیر هستند و رسانه ها با نقد سازنده به کمک آنها بیایند، صادق نبوده و نخواهد بود. به ویژه افرادی که این حرف ها را در مردادماه و در آستانه روز خبرنگار بارها در همه جلسات بر زبان می آورند. پس این افراد مشتاق آن هستند که انتقاد را با طنز و کاریکاتور و یادداشت های رسانه ها در یابند.

مهران مدیری در آخرین برنامه دورهمی و در آخرین پلان، حرف هایی زد که اگر چه واقعیت داشت ولی به پر لباس کسانی برخورد که البته اگر برنمی خورد باید شک می‌کردیم. وقتی اعتقاد داریم که حرف صاحبش را پیدا می کند، وقتی بهتر از هرکسی می‌دانیم چه کرده ایم، پس قطعا یکی از ترکش‌هایی که به سوی‌مان پرتاب می شود، به ما برخورد خواهدکرد و باید جوابگوی آن باشیم. اینکه به بیان طنز مهران مدیری، فوتبال مردان ایران با گردش سالیانه ۵۰۰ میلیاردی خود در قبال فوتبال بانوان ایران ۳ بر صفر عقب است، نکته ای است که پر بیراه نیست. در کنار هم گذاشتن قراردادهای۷ - ۸ میلیونی فوتبال یا فوتسال بانوان در کنار رقم های نجومی و میلیاردی بازیکنان لیگ برتر نکته ای است که قابل کتمان نبوده و نیست. اینکه مهران مدیری می‌گوید: بازیکنان و مربیان فوتبال هنگام عقد قرارداد حرفه ای هستند و رقم قراردادهای خود را با فوتبال اروپا مقایسه می‌کنند ولی پس از آن خواب، سبک زندگی، تمرینات، اخلاق حرفه ای و... ندارند هم می‌توان صدها شاهد برای آن دست و پا کرد.

اینکه هزینه قلیان کشیدن بازیکنان یکی از رده های زیر مجموعه تیم ملی فوتبال ایران در اردوی تدارکاتی در جزیره کیش یک و نیم میلیون تومان می شود یکی از شواهد این ادعاست. البته اگر حضور شبانه در مهمانی‌ها را جزو شواهد ماجرا بیاوریم، رفتار حرفه ای ایشان بیش از پیش مشخص خواهد شد.در آن سوی میدان، جدا از رقم قراردادهایی که به ۱۰ میلیون در سال هم نمی رسد؛ مسابقات فوتبال بانوان بعضا در ورزشگاه های غیر استاندارد برگزار می‌شود. ورزشگاه‌هایی که حتی گاه رختکن تعویض لباس هم ندارد. اینکه بازیکنان تیمی به دلیل نداشتن هزینه هتل و مهمانسرا در مینی بوس می‌خوابند هم که دیگر جای خود دارد و به هیچ وجه نگارنده قصد آن ندارد که این موضوع را در مقیاس با صحبت های آن مربی بگذارد که تیمش به دلیل فاصله زیاد هتل پنج ستاره با ورزشگاه کمی پاهایشان در اتوبوس خواب رفته است! بدون تردید درخشش بانوان ایرانی در مسابقات آسیایی، المپیک و پارا المپیک و مقایسه میزان هزینه ای که برای ایشان برای رسیدن به این مهم شده است می‌تواند به عنوان الگویی مقابل سیاستگذاران عرصه ورزش قرارگیرد و با نگاهی منطقی و عقلایی بتوانیم شاهد پیشرفت بیش از پیش بانوان ورزشکار در میادین مختلف باشیم.